تبصره

کابل /۱۷  حوت/ باختر
فردا ۸ مارچ روز جهانی همبستگی زنان است ٬ زنان در افغانستان در حالی به تجلیل از این روزمی روندکه دردست یابی به اهداف والایی که در یک جامعه مدنی وجود دارد فاصله زیادی دارند.
مفسرآژآنس باختر می نگارد؛ هشت مارچ روز جهانی زنان است ٬این روز بهانه یی برای اندیشیدن دو باره موقف و جایگاه زن در جوامع انسانی و تشدید مبارزات برای رسیدن به حقوق حقه شان است.
برابری انسانی٬ رفع تبعیض٬عدالت جنسیتی… اهداف اصلی و بنیادی کسانی بود که سال ها قبل هشت مارج را به عنوان روز جهانی همبستگی زنان نامگذاری کردند.
اگر به وضعیت زنان افغان در کشور توجه و دقت کنیم ٬زنان افغان در دست یابی به اهداف جنبش همبستگی زنان جهان فاصله زیادی دارند.
پس از متواری شدن امارت طالبان وایجاد فضای جدید و تازه  ٬شرایطی فراهم شد که زنان کشور بتوانند دوباره در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و آموزشی سهم و جایگاه شان را دریایند و دولت غرض رسیدن به این اهداف٬ نهاد های متعددی را ایجاد کرد.
این درست است که در سال های اخیر  برای تامین و تساوی حقوق زنان در کشور کار های زیادی شده است  و حضور زنان در تمامی عرصه به خصوص سیاست گسترده و نمایان است مگر ناکافی است.
با گذشت حدود دو دهه٬ تغییرات قابل توجهی در زندگی زنان کشور فراهم شده است، اما با آن هم هنوز جامعه زنان کشور با مشکلات و چالش‌های بنیادی و سختی روبرو است.
بخش عمده این چالش‌ها و سختی‌ها معطوف به طرز تفکرسنتی وعقب گرایانه یی است که هنوز در جامعه سنتی ما حاکم است.
وضعیت حقوقی و اجتماعی زنان در کشور امروز پیچیده تر از هر وقت دیگر است . به خصوص پیشرفت ها و تحولات تازه٬ نگرانی وبیم از آینده رادر میان زنان بیشتر کرده است.
برخورد با زنان هنوز هم پر از تبعیض  ونابرابری ها است این مشکل درهر نقطه یی از کشور وجوددارد مگر در روستاها٬نقاط دور دست و به خصوص ساحاتی که در نفوذ و اداره مخالفان مسلح است بیشتر و حادتر است.
زنان هنور هم در مسایل حقوقی٬تعین آینده٬دریافت میراث٬استخدام و کار٬تحصیل و آموزش… مشکلات معین و جدی دارند و از حدود سه ملیون کودک کشور  از رفتن به مکتب محروم اند شصت فیصد آنان را دختران تشکیل می دهند.
خشونت های خانوادگی ٬ خشونت بیرونی در محیط کار و اجتماع جر ناهنجاری های است که زنان کشور را رنج می دهد.
رسیدن به چنین مشکلات و درنهایت مهار آن به کار دقیق و هدفمند نیاز دارد٬ با تاسف بعضی نهاد ها هم بیشتر به این مسایل دید منفعتی داشته اند.بیشتر از مسایل مربوط به زنان٬مسایل حقوقی و بشری آنان استفاده ابزاری شده است و با تمسک به شعارهای فریبنده٬ در حقوق زنان جفا های زیادی صورت گرفته است .
این نهادها از لحاظ تئوری نیز در ضعف قرار داشتند به همین دلیل نتوانستند که یک استراتژی قابل تطبیق طرح کنند که زنان به گونه تدریجی نقش و جایگاه خود را درجامعه بازیابند.
خشونت٬ کم کاری٬ نگرانی ها از آینده سیاسی کشور٬فقر.. عوامل و زمینه های اند که باعث شد وضعیت زنان در کشور همچنان نگران کننده باقی بماند .
برای تغییر وضعیت زنان در کشور باید همچنان تعهد و ایستادگی داشت وتاکید کرد که زنان افغان عقب گرا نیستند٬ آنان باید مانند سایرشهروندان حمایت شوند ابتکارات نمادین و همایش ها تنها بازگو کردن رویدادی است که از آن٬ اضافه از یک قرن می گذرد٬در حالی که درد های زنان  تازه و نو است که باید مطابق به شرایط و زمان به آن پاسخ داده شود. صائم