طالبان و ازدیاد حملات تروریستی ! هدف: جلب توجه رسانه

کابل باختر/ 8/ قوس
طی روزهای اخیر بخش های ازکشور بخصوص پایتخت، کابل گواه ازدیاد حملات تروریستی است .
این حملات باشیوه های متفاوت همراه است از ماین گذاری های کنار جاده تا حملات انتحاری و درحالات هم حملات گروهی .
درتازه ترین این گونه حملات ، حمله تروریستی بر ساختمان یک نهاد خارجی موسوم به آسایش جهانی است . حمله که به قیمت جان چهار مهاجم تمام شد، مگر به کارمندان وکارکنان این موسسه آسیب نه رسید.
حملۀ دیگر که میتواند فجیع تر تلقی شود ماین گذاری دریک مسجد در ولسوالی خوگیانی ولایت ننگرهاراست که باعث شهادت ملا امام مسجد و زخمی شدن بیست نماز گزار آنهم حین ادای نماز جمعه شد .
حملات دیگر درکابل ، ننگرهار ، لوگر و بلخ … قابل دقت است، حرف عمده این است که این گونه حملات درست زمانی قوت میگیرد که دولت وحدت ملی شکل گرفته و این دولت تعهدات مشخص درقبال برخورد با مخالفان مسلح دولت و فعالیت های تروریستی دارد. ضمناً تعهد دولت جدید برای ایجادیک فضاء با ثبات سیاسی و خاتمه بخشیدن به مداخلات بیرونی باعث ازدیاد این گونه فعالیت ها شده است درحالیکه طالبان و حامیان بیرونی آنان میکوشند تا در وجود انکشافات تازه برای خود بستر سازی نمایند و با کارگیری انواع خشونت ، ترور و اختناق خود را تاثیر پذیر نشان دهند وامتیاز بدست آورند .
بدون شک حوادث ناگوار وناهنجار که طی روزهای اخیر اتفاق افتاد، بخش از تلاش های است تا دولت افغانستان دربخش های مشخص به طالبان واز طریق آنها به استخبارات بیرونی امتیاز دهد.
منابع امنیتی و آگاهان سیاسی جداً به این امر معتقد اند که حوادث جاری بیشتر جنبه های بیرونی داشته و طالبان ظاهراً به عنوان یک جریان مذهبی مسلح داخلی، برای تحقق خواست های بیگانگان تلاش میکند درحقیقت این گروه برای تحمیل خواست های بیرونی به مردم افغانستان گماشته شده اند.
طالبان غرض رسیدن به همچو اهداف حاضر اند هر مرز را بشکنند و هیچ معیاری اخلاقی ، انسانی و اسلامی را مد نظر ندارند ورنه ماین گذاری بریک مسجد چگونه توجیه میشودو حمله بریک موسسه که مصروف کمک رسانی برای مردم افغانستان است چگونه صورت میگیرد و ماین گذاری ها در مسیر جاده ها ، ترور افراد ملکی ، تخریب موسسات عام المنفعه چگونه توجیه شده میتواند آنها ( طالبان) دربرخورد با مردم هیچ مرز انسانی را در نظر ندارندو هیچ قاموس و ضابطه را رعایت نمی کنند، به تاز گی اداره امنیت ملی افغانستان یک مرکز فعالیت های تروریستی شبکه حقانی را درکابل تثبیت نمودکه مصروف تهیه مواد انفجاری ساخت و ساز ماین ، واسکت های انتحاری و فعالیت های دیگر تخریبی علیه مردم افغانستان بودند، گروه که دراین مرکز کار میکردند یک رهنمای معاملات را درساحه ناحیه هشتم شهر کابل برای پوشش این گونه فعالیت های شان انتخاب کرده بودند .
گفته شده که این مرکز ازسوی شبکه حقانی که مسئول حمله انتحاری اخیر بر  تماشاچیان یک مسابقه والیبال دریحیی خیل پکتیکا نیز شناخته میشود رهبری میشد، درحمله یحیی خیل طالبان تاهفتاد نفر را که همه ورزشکاران ، پسران جوان و شاگردان مکتب بودند جان باختند و دهها خانواده را درسوگ عزیزان شان نشستند .
این گروه درماه رمضان نیز دهها هموطن ما را در ولسوالی ارگون همین ولایت در یک حمله انتحاری به کام مرگ سپرد، ضمناً درکابل ،ننگرهار و جا های دیگر نیز شبکه حقانی با شنیع ترین فعالیت های تروریستی از مردم ما انتقام گرفته است حوادث اخیر منجمله حمله بر اداره آسایش جهانی در وزیر اکبرخان کابل کار همین گروه پنداشته میشود و شبکه حقانی خود ادعای مسئولیت کرده است.
برخی ها ازدیاد حملات تروریستی را با امضاء قرارداد های امنیتی و دفاعی میان افغانستان ، امریکا و ناتو ربط میدهند مگر منابع دولتی و آگاهان سیاسی این گونه برداشت را یک توجیه برای عملکرد طالبان میدانند اگر چنین قرار داد امضا هم نمی شد، طالبان دست از خشونت نمی کشیدند، اگر چنین نیست چرا زمانیکه رییس جمهور سابق حامدکرزی این سند را امضاء نکرده بود حکومت او با موج از حملات تروریستی مواجه بود و هر روزیک نقطۀ از کشور شاهد یک حمله تروریستی میبود و مردم ما قربانی این گونه حملات بودند.
حرف دیگر که طالبان میکوشند در وجود آن عملکرد ضد انسانی شان را توجیه کنند موجودیت نیروهای خارجی درافغانستان است درحالیکه موجودیت این نیروها مطابق به معیار های بین المللی است .
سازمان ملل و نهادهای دیگر معتبر بین المللی به آن صحه گذاشته اند، دولت و مردم افغانستان موجودیت آنان را برای بهبود ثبات درافغانستان یک راهکار میدانند با آنهم اگر حرف از موجودیت خارجی ها است طالبان چرا به اطراف خود نگاه نمیکنند کدام برنامه است که آنها بدون مشوره و نظر خارجی ها انجام نداده اند آنانیکه منسوب به استخبارات خارجی اند طالبان را هدایت میدهند و درکنار آنان گماشته های خود را درلباس افغانی به جنگ علیه افغانها و تخریب کشور شان میفرستند آیا آنها خارجی نیستند؟ چرا طالبان راه خود را از آنها جدا نمی کنند و چرا به دستور بیگانگان مبنی برتخریب کشور شان (افغانستان) نه نمی گویند ازطرف دیگر طالبان آن گونه که منابع اداره امنیت ملی میگویند با ازدیاد حملات اخیر شان میخواهند خود را تاثیر پذیر نشان دهند و عملکرد شان را رسانه یی سازند و از آن بهره گیرند.
طالبان باید بپذیرند که وسیله و افزار برای تحقق خواست های بیرونی اند و به عنوان عامل فشار علیه دولت و مردم افغانستان از آنهااستفاده میشود مگر برای پوشش این عملکرد ضد افغانی به آن، نام ، شعار و آدرس مذهبی داده میشود اینها نشان میدهد که طالبان دشمن کشور ما اند زیرا طالبان افغان نیستند اگر هستند سواد درک منافع ملی و اسلامی را ندارند.