همایش بین المللی علمی وپژوهشی میرزا عبدالقادربیدل پایان یافت

مزارشریف 7 میزان باختر
همایش بین المللی علمی وپژوهشی میرزا عبدالقادربیدل شاعر، عارف وسخن سرای توانای پارسی گو امروزپایان یافت.
این همایش دوروزه به گرامی داشت ازسه صدومین سالروزدرگذشت این شاعر وعارف گرانمایه به شرکت ده ها شاعر، نویسنده ، پژوهشگروبیدل شناس ازافغانستان وبرخی کشورهای همسایه ومنطقه به میزبانی پوهنتون بلخ درشهرمزارشریف برگزارشده بود. 
شرکت کننده های این همایش ازجمله داکترشمس الحق آریانفر ، پوهاند صالح محمد دور اندیش ، سرمحقق علی روستایار وصالح محمد خلیق مقاله های پژوهشی شان را درگستره آثار واندیشه های میرزا عبدالقادربیدل به خوانش گرفتند.
"سیمای بیدل درآیینه ی سی مقاله" ، "بازشناخت بیدل درجامعه ی فرهنگی وادبی ایران معاصر" ، بیدل وافغانستان" ، د حضرت ابوالمعانی بیدل دحلوریزی مرغلری" ، بررسی دستورواژه ی آیینه درعنصراول چهارعنصر ، " بیدل درآیینه ی قرآن" و" بیدل ازدیدگاه اندیشمندان غرب " ازجمله ی مقالات این دانشمندان شرکت کننده ی  این همایش بود که بعدی ازابعاد آثار، وسعت اندیشه وتاثیرپذیری ادبیات جهان را ازاشعاربیدل به معرفی گرفته بود.
دراین همایش آرزوسعادت وآشورمحمد دوشاعرجوان از پوهنحی  زبان وادبیات پارسی دری پوهنتون بلخ پارچه شعرهای شان را که به وصف بیدل سروده بودند به خوانش گرفتند.
سخنرانان این همایش ابوالمعانی میرزا عبدالقادربیدل را با اندیشه ی بلند عرفانی اش یکی  ازبزرگترین شاعران پارسی  گوخواندند و نشست های پژوهشی درزمینه ی آثار  واندیشه های وی را گام بسا ارزشمند درراستای گرامی داشت ازمفاخرملی دانستند.
آنان برای روشن ساختن دیگر ابعاد شخصیتی وفکری  این شاعر وعارف بزرگ خواهان برگزاری عرس بیدل به گونه ی سلسله ای ازسوی برخی بیدل شناسان دربرخی شهرهای بزرگ کشورشدند.
همچنان شرکت کننده های این همایش تدریس آثارواندیشه های بیدل دربرخی پوهنتون های کشوررا برای جوانان محصل ارزنده خواندند وخواهان گسترش این روند درسایرپوهنتون  ها شدند.
ابوالمعانی میرزا عبدالقادربیدل یکی ازبزرگترین شاعران ، عارفان واندیشمندان بزرگ زبان پارسی دری محسوب می شود.
بیدل فرزند میرزا عبدالخالق درسال یک هزاروپنجاه وچهارهجری در بدخشان افغانستان پا به عرصه ی وجود گذاشته است.
ابوالمعانی دربدخشان تربیت یافت اما بیشترعمرخود را درهند سپری کرد ودرآنجا بود که مبدل به یکی ازبزرگترین عارفان وشاعران سبک هندی درزبان پارسی دری شد.
اوسرانجام به عمرهفتاد ونه سالگی دردهلی هند درگذشت ودرصحن خانه اش درست جایی که خود وصیت کرده بود دفن شد. پژوهش های بعدی مورخان و پژوهشگران نشان می دهد که جسد ابوالمعانی میرزا عبدالقادربیدل پس ازدفن در خانه اش دردهلی هند توسط مریدان ، ارادتمندان وبازمانده های خاندانش به سرزمین اصلی اش یعنی افغانستان منتقل شد و درمحله ای موسوم به خواجه رواش کابل دوباره به خاک سپرده شد.
ازاین شاعر وعارف پرآوازه آثارزیادی درقالب نظم ونثربه جا مانده است که همه مملو ازاندرز وحکمت است.
آثاربیدل با اندیشه های عرفانی توام با مضامین پیچیده ، استعارات وکنایات به هم آمیخته ، خیال پردازی وابداع مضامین تازه با دقت وموشکافی فراوانی همراه است.

آثاراین بزرگمرد به دلیل تشویق به همدلی وصلح خواهی وموجودیت بحث ها ومقوله های پیچیده فلسفی – تصوفی درحال حاضربه زبان های مختلف دنیا برگردان شده ودرپوهنتونهای جهان به عنوان اندیشه ی ناب تدریس می شود.