کابل باختر/ 5/ میزان
امروز پنجم میزان 27 سپتمبر روز جهانی توریزم بوده و این روز برای افغانستان که از جاذبه زیادی جهانگری برخوردار است، با ارزش میباشد.
مبصر آژانس باختر مینگارد : توریزم دربسیاری از کشورهای جهان منبع مهم عایداتی را تشکیل میدهد صنعت توریزم برعلاوه آنکه بزرگترین منبع عایداتی برای کشور های جهان شمرده میشود، در معرفی فرهنگ ها ، تمدن ها ، انتقال دانش ، تکنالوژی و بالاخره تامین و تحکیم روابط بشری نقش اساسی دارد.
افغانستان به عنوان کشور قدیم وکهن جاذبه های زیادی توریستی و جهانگردی دارد که میتواند عامل خوب برای کشاندن جهانگردان و سیاحین به این کشور باشد و این فرصت خواهد بود که افغانستان در وجود صنعت توریزم نه تنها رشد عواید ملی را نصیب شود بل دیدوادید جهانگردان میتواند درمعرفی فرهنگ ، هویت و داشته های مادی و معنوی مردم ما نقش به سزای داشته باشد.
افغانستان قبل از حوادث و تحولات سال 1357 سالانه شماری زیادی از جهانگردان را میزبانی میکرد و از حضور سیاحین درعرصه های مختلف سود میبرد، مگرحوادث نامیمون بعداز سالهای 57 که دگرگونی های زیادی را در کشور سبب شد و در کنار آنکه زیربنا های ملی درکشور آسیب دید، صنعت توریزم نیز دچار ناملایمت هاگردید .
گسترش نا امنی ها درکشور ، برخورد سلیقوی با شماری ازکشورهای جهان و فقدان یک برنامه مشخص که میتوانست چگونگی رشد و تقویت صنعت توریزم راسبب شود، باعث شد تاپای جهانگردان ازکشور ما کوتاه گرددو درکنار آن حلقه های وابسته به فرصت طلب دروجود یک برنامه مافیایی و ضد افغانی به داشته های فرهنگی ، تاریخی و توریستک این کشور آسیب فراوان وارد کردند، دهها محل تاریخی و دیدنی افغانستان در جریان حوادث و ناهنجاری های گذشته تخریب شد و هزاران اثر باستانی افغانستان به غارت رفت تا اندازه که موزیم ملی به عنوان محل نگهداری ارزشهای معنوی این کشور تاراج گردید و قاچاق چیان بین المللی آن را ازمرزهای افغانستان بیرون کشیدند این آثار درکلکسیون های افراد با نفوذ خارجی شامل شد . چنانچه نصیرالله بابر وزیر داخله پیشین پاکستان شخص که در ایجاد و سمت سودادن به طالبان نقش محوری داشت از آثارسرقت شده درافغانستان یک موزیم شخصی درمنزلش ایجاد کرد و با وجود تقاضای مکررمقامات مسوول افغان حاضر نشد تا آثار دزدی شده را دوباره به مردم افغانستان بازگرداند.
مانند بابر، چهره های دیگری هم درپاکستان ، کشورهای خلیج ، اروپا و امریکا وجود دارند که آثار باستانی سرقت شده از افغانستان، از آثار با ارزش کلکسیون ها و یا هم موزیم های شخصی آنان را تشکیل میدهد.
ازطرف دیگر طالبان متحجر با بد بینی های که نسبت به افغانستان وداشته های فرهنگی آن داشتند در زمان حاکمیت شان بر این کشور آثار بیشمار فرهنگی و باستانی را به عناوین مختلف تخریب کردند.
عملکرد آنها در برابر مجسمه های بودا دربامیان که نه تنها جز افتخارات و داشته های فرهنگی افغانستان پنداشته میشد بل جز میراث های بزرگ جهانی بود یک چهره زشت و ستیزه جو را ازاین گروه نه تنها درقلب مردم افغانستان حک نمود بل قلب وروان میلیون ها پیرو بودا را درجهان متاثر ساخت .
تحولات سالهای بعداز 1380 که با سرنگونی گروه طالبان همراه بود فرصت آن را مساعد ساخت تا نهادهای حکومتی و به صورت مشخص وزارت اطلاعات و فرهنگ وزمینه بازدید مجدد جهانگردان را ازاین کشور مساعد سازد.
وزارت اطلاعات و فرهنگ درجریان چند سال اخیر برای دهها شرکت توریستک جواز فعالیت صادر نمود و در این مدت بسیاری از ساحات توریستک و باستانی کشور نیزبازسازی شده است.
قراراظهارات مسوولان درافغانستان، بیشتر از 2000 ساحه تاریخی وجود دارد، وزارت اطلاعات و فرهنگ برای معرفی و شناسایی این محلات اقدام نموده و با گماشتن اشخاص به عنوان رهنما ، زمینه آن را مساعد ساخته که سیاحین هنگام بازدید ازآن بامشکل مواجه نشوند درکنار آن وزارت اطلاعات و فرهنگ کوشیده تا محلات پذیرایی از سیاحین معیاری باشد و جهانگردان ازسهولت های لازم منجمله به امنیت و ارائه خدمات صحی دسترسی داشته باشند .
باوجود این همه آهنگ رشد صنعت توریزم آنچنانیکه توقع میرود درافغانستان بطی است مسایل امنیتی به عنوان چالش عمده فراراه این صنعت قراردارد حرف که نهادهای دیگر باید به آن توجه داشته باشند و آن را برطرف سازند . هرگاه این مشکل برطرف گردد وزارت اطلاعات و فرهنگ در همکاری با سایر نهادها درراستا جلب توجه سیاحین ، اعتماد و باور آنها به افغانستان کارهای بیشتری و بیشتری را انجام خواهدداد.
گرداننده گان صنعت توریزم در افغانستان رشد صنعت توریزم را درکشور مرتبط به نگاه متحول دولت و مردم دراین راستا میدانند، صنعت توریزم درکشور باید به عنوان یک پدیده زیربنایی در کشور جایگاه خود را پیدا نماید و این امر زمانی میسر بوده میتواند که با این صنعت در سطح کل فارغ از دغدغه های سیاسی و سلیقوی برخوردار شود محلات باستانی و تاریخی و آثار گرانمایه آن جز سرمایه های ملی پنداشته شود و هرافغان موافق و یا مخالف نظام به این گونه آثار به عنوان یک سرمایه ملی نگاه نمایند و برای حلقه های مغرض ، فرصت طلب و مافیای اجازه ندهند تا به آن دستبرد بزنند و یا آن را از صفحه افتخارات مردم ما دور سازند .
حفظ این آثار،به ما به عنوان مردمان با تمدن هویت بیشتر میبخشد و توجه سیاحین را به کشور ما زیادتر جلب میکند
