مردم و آگاهان سیاسی: اگر افغانان متحد شوند و اختلاف ها را کنار بگذارند صلح در افغانستان آمدنی است. // دیوید پتریوس: نباید به گفت وگوهای صلح میان طالبان و امریکا امید بست.

کابل باختر/ 27/ عقرب:
اکثر مردم و کارشناسان به این باوراند که هرگاه افغانان باهم متحد شوند و حامیان گروه های هراس افگن از تعاون با این گروه ها بگذرند برخلاف پندار و تفکر دیوید پتریوس سابق لوی درستیز نیروهای امریکایی، صلح در افغانستان آمدنی است.
جنرال دیوید پتریوس سابق لوی درستیز اردوی امریکا و فرمانده پیشینِ نیروهای ناتو در افغانستان در مقاله یی که به‌ تاز‌گی در واشنگتن‌ پست منتشر شده است، نوشته است که طالبان رابطۀ خود را با القاعده پایان نداده‌ اند و این گروه منتظر است که پس از بیرون شدنِ نیروهای خارجی از افغانستان، حکومت این کشور را از طریق نظامی سقوط دهد. وی گفته است که نباید به گفت وگوهای صلح امید بست؛ زیرا این گفت‌وگوها نتیجه‌ نخواهد داد.
شهزاده مسعود فعال سیاسی و از اعضای حکومت حامد کرزی رییس جمهوری پیشین کشور در رابطه به گفته های تازه جنرال پتریوس، می گوید: مقام های امریکایی با توجه به منافع کشورشان دیدگاه خودشان را دارند و بحث مذاکره و امضای توافق نامه صلح بین امریکا و طالبان یک طرف موضوع صلح در افغانستان است که آن مساله خارج شدن قوت های خارجی از افغانستان است، و جدا از طالبان طرف های دیگر سیاسی نیز خواستار خروج کامل، با مسئولیت و با تضمین بین المللی نیروهای خارجی از افغانستان هستند و بحث آغاز مذاکرات بین الافغانی موضوع اساسی است و صلح واقعی در افغانستان پس از گفت وگو و تفاهم بین الافغانی به وجود خواهد آمد.
مسعود گفت: تفاهم بین طالبان و امریکا می تواند یک تضمین برای تامین صلح در افغانستان باشد، اما تا زمانی که افغانان خودشان در رابطه به سرنوشت خود و در قبال مسایل مربوط به کشورشان به گونه واحد و یک پارچه تصمیم نگیرند، مذاکرات صلح بین امریکا و طالبان به تنهایی منتج به تامین صلح و ثابت دایمی در افغانستان نخواهد شد.
این فعال سیاسی با توجه به گفت وگوهای زلمی خلیلزاد نماینده خاص وزارت خارجه امریکا در امور صلح افغانستان با طالبان در دوحه، گفت: خلیلزاد نزدیک به نه ماه در پانزده دور پیهم با نمایندگان طالبان در قطر، سران کشورهای منطقه و دخیل در مساله افغانستان، رهبران حکومت وحدت ملی و سیاست ورزان افغانستان گفت وگو و رای زنی کرد و به نتیجه دلخواه دست نیافت.
اما غرزی خواخوژی از آگاهان سیاسی با دیدگاه متفاوت نسبت به اهداف امریکا در افغانستان و منطقه گفت: نخست٬ نبود اراده امریکاییان برای آمدن صلح در افغانستان است، برای اینکه امریکاییان یک پروژه راهبردی طویل مدت پنجاه ساله در منطقه دارند که به ساد گی از آن نمی گذرند. دوم، این است که امریکاییان برای تطبیق این پروژه پنجاه ساله که آسیای میانه و مسکو را در برمی گیرد، متشنج نگه داشتن منطقه است، به فرض اگر طالبان مذاکره کنند و به صلح بپیوندند، حتمی است که پروژه دوم را تطبیق خواهند کرد که آن، تقویه داعش در منطقه است می تواند نظم افغانستان و منطقه را برهم بزند.
این آگاه سیاسی همچنان با تاکید بر نقش پاکستان در روند گفت وگوهای صلح افغانستان می گوید که پاکستانیان نیز اهداف خودشان را دارند که می توانند با متشنج کردن منطقه منفعت بیشتر به دست آورند و در قضایای افغانستان دست داشه باشند و با استفاده از ادامه جنگ در افغانستان می توانند منافع کلان سیاسی و اقتصادی بدست آورند، و مساله سوم و مهم، موضوع داخلی است که جوانب مختلف افغانی هم ٬با هم متحد و موافق نیستند، تا بتوانند به گونه متحد برای کامیابی افغانستان و تامین صلح در کشور تلاش کنند.
وی تاکید کردو گفت که با توجه به عوامل ذکر شده ٬ بعید به نظر می رسد که افغانستان به زودی شاهد صلح و ثبات دایمی باشد.
عبدالله ناجی نظری عضو شورای ولایتی بدخشان با برشمردن عوامل دخیل و بازدارنده که روند مذاکرات صلح را پرچالش کرده است می گوید: عواملی وجود دارد که مذاکرات صلح را به چالش کشانده است ، یکی رابطه طالبان با سازمان های تروریستی از جمله القاعده ، حرکت ترکستان شرقی، جندالله ‌و دیگر شبکه تروریستی بین المللی است. چون این شبکه ها افغانستان را بستر امن برای فعالیت های خود می دانند و از سوی دیگر پاکستان هیچ گاه افغانستان امن و صاحب یک حکومت قوی نمی خواهد، و از همین رو پاکستان رابطه مستقیم با طالبان دارد، و این کشور (پاکستان) تلاش دارد تا مانع صلح و به نتیجه رسیدن مذاکرات صلح در افغانستان شود.
این عضو شورای ولایتی بدخشان با اشاره به ساحه نفوذ طالبان در افغانستان می گوید : این گروه بالای 40 فیصد خاک افغانستان حاکمیت مستقیم و غیرمستقیم دارد، طالبان به این باوراند که به درازا کشیدن جنگ باعث دلسردی امریکاییان از جنگ طولانی افغانستان می شود ‌و در نهایت باعث پیروزی حکومت طالبانی و سقوط حکومت افغانستان خواهد شد، به فکر آنان تجربه حکومت داکتر نجیب تکرار خواهد شد او: ترجیح دادن به منافع شخصی و قومی و‌ گروهی، اختلاف جریان های سیاسی با حکومت افغانستان و نبود یک برنامه واحد مشترک برای صلح را از جمله عوامل باز دارنده صلح بیان کرد.
سعدالله یک تن از شهروندان کابل گفت که صلح در افغانستان دو بُعد دارد، بُعد داخلی و خارجی، در بُعد داخلی اگر افغانان همه متحد شوند صلح در افغانستان تامین خواهد شد و در بُعد خارجی اگر حامیان طالبان دست از حمایت این گروه و گروه های دیگر بردارند بدون شک صلح و ثبات در افغانستان برقرار خواهد شد.
او فساد، قانون گریزی، زورگویی، استفاده از دارایی عامه، زرع و قاچاق موادمخدر ا نیز از جمله عواملی برشمرد که سبب ادامه جنگ در افغانستان شده است.
کارشناسان و مردم می دانند که هم صلح و هم جنگ در افغانستان ابعاد پیچیده و زوایای نامکشوف دارد، اما آن چه می تواند در بُعد نخست مطرح شود، اتحاد مردم و گروه های سیاسی در مورد آوردن صلح است و بُعد دوم بر می گردد به کشورهای همسایه و منطقه که از گروه های هراس افگن در معادلات سیاسی و اقتصادی استفاده ابزاری نکنند. شمس