پناهجویان افغان در بریتانیا؛ مشکلات ما یکی، دو تا نیست

کابل ۸ حمل باختر
با گذشت هفت ماه، بیشترین پناهجویان افغان که در جریان روند تخلیه از افغانستان به بریتانیا انتقال داده شده اند، سرنوشت آنان روشن نیست و شماری زیادی آنان همچنان در بلاتکلیفی بسر می‌برند.
گزارشگر آژانس باختر به قول از یک روزنامۀ مشهور چاپ بریتانیا می نگارد؛ وضعیت آن پناهجویان افغان که هفت ماه پیش در جریان روند تخلیه از افغانستان به بریتانیا برده شده اند همچنان گنگ ومبهم است.
روزنامۀ گاردین در یک گزارش طولانی دربارۀ وضعیت افغان‌ها در بریتانیا می‌گوید: برخلاف وعده مقام‌های دولت بوریس جانسون، روند اسکان در این کشور بسیار کند و زمان‌گیر شده است. از مجموع ۱۵ هزار افغانی که از اگست ۲۰۲۱ به انگلستان منتقل شده‌اند، تنها چهار هزار نفر به خانه‌های دایمی انتقال‌ یافته‌اند.
تمامی افغان‌های تخلیه شده در هفت ماه گذشته، در ۸۰ هوتل در لندن سکونت دارند، اما حالا صاحبان این هوتل‌ها با بازگشت گردشگران خارجی به بریتانیا، مانند گذشته از حضور مهاجران افغان خوشحال نیستند. تعدادی از این هوتل‌ها از افغان‌ها خواسته‌اند تا هوتل شان را ترک کنند و دولت هم ناگزیر آنان را به هوتل‌های در شهر های چون منچستر، لیدز و وارویک منتقل کرده است.
وضعیت افغان‌های انتقال یافته شده، با آغاز جنگ اوکراین بد تر شده‌است، زیرا با اولویت قرار دادن آوارگان اوکراینی آنان کم،کم از یاد دولت بریتانیا رفته اند.
این روز نامه در ادامه گفته است هرچند دولت جانسون نسبت به موج آوارگان اوکراینی، برخورد محتاطانه‌تری را در پیش گرفته است ازجمله این که آوارگان اوکراینی بیشتر به خانه‌های دوستان، فامیل و خانواده‌های خود می‌روند؛ زیرا سیاست اسکان در هوتل که در مورد افغان‌ها اعمال شد، زیاد موفقیت‌آمیز نبوده است.
شماری ازاین پناهجویان به گاردین گفته اند که مشکلات آنان یکی و دو تا نیست،تنها بوروكراسی کُند دولت نیست که آنان را آزار می دهد، حتی در انگلیس نیز تبعیض قومی و زبانی وجود دارد. چالش‌های فرهنگی مهم‌ترین مسئله‌ یی است که در هوتل‌های محل اسکان افغان‌ها هرج‌ومرج ایجاد می‌کند.
معمولاً افغان‌ها با دیگر ساکنان خارجی هوتل در لابی صبحانه می‌خورند؛ اما خارجی‌ها از نحوۀ برخورد افغان‌ها به‌خصوص سروصدای بیش‌ازحد کودکان آنان شاکی اند. افغان‌ها که هنوز فرهنگ سنتی خود را فراموش نکرده‌اند، قوانین و ارزش‌های فرهنگی بریتانیا برای شان عجیب است.
در گزارش گفته شده است تعدادی از افغان‌ها از اقامت طولانی در هوتل ها آشفته شده‌اند. مگر تعدادی دیگر راضی‌اند؛ سه وعده غذا، کمک‌های دایمی، امکان گردش و هواخوری در پارک‌های لندن بدون نیازی به کار کردن برای آن‌ها خوشایند است تا حدی که حاضر نیستند هوتل‌ها را برای اسکان در خانه‌های دایمی ترک کنند، اما برای آنانی که می‌خواهند آینده خود را زودتر مشخص کنند، این مسئله رنج‌آور شده است.
افغان هایی که در هوتل ها اقامت دارند می گویند هر باری که مسوولان وزارت داخله بریتانیا می‌آیند یک جمله را تکرار می‌کنند: «ما هنوز نمی‌دانیم شما تا چه زمانی در هوتل‌ها خواهید ماند.»
در بریتانیا هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که یافتن خانه برای ۱۵هزار پناهجوی افغان کار ساده‌ یی است. دولت بیشتر به نهادهای خیریه متکی است؛ زیرا این نهادها می‌توانند در محله‌ها برای پیدا کردن خانه‌های خالی فعالیت کنند. اما ایجاد انگیزه و راضی کردن صاحب‌خانه‌ها به این که خانه خود را به یک خانواده افغان اجاره بدهند سخت‌تر از پیدا کردن خانه خالی است، زیرا این صاحب‌خانه‌ها نگران‌اند که آن‌ها نتوانند اجاره خانه را به موقع بپردازند.
سازمان‌های کمک به پناهندگان با تحلیل سرعت اسکان دوباره، تخمین می‌زنند که یک سال و نیم دیگر طول خواهد کشید تا همه از هوتل‌ها خارج شوند.
صلیب سرخ بریتانیا سال گذشته تحقیقاتی را در مورد اثرهای مخرب اسکان پناهندگان برای مدت طولانی در هوتل‌ها منتشر و تاثیر منفی آن بر سلامت روان آنان را برجسته کرد.
افرادی که با پناهجویان افغان در هوتل‌ها کار می‌کنند، می‌گویند هر قدر مدت اسکان افغان‌ها در هوتل‌ها طولانی‌تر باشد‌، مشکلات شان بیشتر می‌شود و در آینده قادر به ساختن زندگی مستقل نیستند.
گاردین می‌نویسد که دولت روزانه ۱.۲ میلیون پوند به هوتل‌ها برای اسکان موقت افغان‌ها می‌پردازد، اما در بریتانیا هیچ‌کس نمی‌خواهد مسوولیت کندی روند اسکان افغان‌ها را بپذیرد. تحلیل سیاسی