تبصره
کابل ۲۹ حوت باختر
افغانستان و پاکستان برای حل مشکلات شان فرصت و منابع زیادی دارند، نباید اجازه داد که دیگران مداخله کنند و اوضاع را بد تر سازند.
مبصرآژانس باختر می نگارد؛ بدنبال تشنج اخیر مرزی میان افغانستان و پاکستان،دونالد بلوم، سفیر امریکا در اسلام آباد با آصف علی زرداری، رییس جمهورپاکستان دیدار کرد.
روزنامه‌های دان و اکسپرس تریبون پاکستان گزارش دادند که «سفیر امریکا به زرداری گویا از حمایت بی‌دریغ امریکا در مبارزه پاکستان با تروریزم اطمینان داده است و تاکید کرد که در مبارزه با این تهدید مشترک شانه به شانه در کنار پاکستان می‌ایستد.»
این در حالی است که پاکستان نیمه های یکشنبه شب اهدافی را در داخل افغانستان نشانه گرفت و اعلام کرد که این حملات به هدف مهار تهدید های تروریستی در برابر آن کشور بوده است.
نظامیان پاکستانی مدعی شدند که دراین حمله ها، عبدالله شاه محسود یکتن از رهبران تحریک پاکستانی هدف بود و او را کشته اند در حالی که ساعات بعد، عبدالله شاه دریک نوار تصویری در وزیرستان جنوبی ظاهر شد و گفت که در وزیرستان جنوبی است و فعالیت خود را از زادگاه و از میان مردمش ادامه می دهد و به این ترتیب ادعای آنانی را پوچ ثابت کرد که مدعی اند رهبران ” تی تی پی” در افغانستان اند.
این که میان افغانستان و پاکستان چه مشکلات و یا چه سو تفاهمی وجود دارد مربوط به مردم و حکومت های دو کشور می شود و درنهایت دو همسایه با هم کنار خواهند آمد و سو تفاهمات را حل خواهند کرد، مگر دراینجا، رویکردی آنانی مورد بحث است که تلاش دارند بر مشکلات موجود بیشتر دامن زنند و فضای را مکدر و تیره سازند.
با تاسف امروز درجهان وضعیت به گونه ای شکل گرفته است که هر دولت و هر زمامداری برای سرکوب مخالفان خود و هم توجیه عملکرد ضد مردمی و ضد بشری شان واژه تروریست را به کار می گیرند.
امروز اشغالگران صهیونست مبارزین آزادی خواهی حماس و مردم فلسطین را تروریست می گویند و آنان را میکشند، در میانمار هم مسلمانان بنام تروریست کشته می شوند و بلاخره در هر جا که صدای در برابر مظالم رژیم های ضد مردمی بلند می شود بنام تروریست سرکوب می شوند و با تاسف امریکا بیشتر از دیگران، این واژه را ابزاری، آنهم در برابر مسلمانان به کار برده است.
واقعیت، امروز واژه تروریست تعریف اصلی خود را گم کرده است زیرا هر نظام و هر دولتی آن را مطابق به فکر و ذهن و منافع خود تعریف می کنند واگر در بحث مبارزه با هراس افگنی در افغانستان و نقش امارت اسلامی در مهار گروه های هراس افگن دقیق شویم، افغانستان یک مکان امن است و حضور هیچ گروه هراس افگن در این کشور تحمل نمی شود و اگر گروهک های هم بوده اند سرکوب شده اند و سازمان ملل هم در یکی از گزارش های خود که در اواخر سال گذشته میلادی نشر شد از کامیابی امارت اسلامی در افغانستان در مهار گروه های هراس افگن سخت گفت و آن را ستود.
مگر امریکا همچنان ازموجودیت هسته ای تروریستی در افغانستان می گوید، واقعیت این است که امریکا در پی توجیه مداخلات خود درمنطقه است وواژه تروریست را ابزاری به کار می برد.
با تاسف مهره های در داخل پاکستان به خصوص نظامیان با این طرز فکر و برنامه امریکاییان همسویی دارند و با برنامه ریزی های مغرضانه و استخباراتی نیات وبرنامه امریکا را تقویت و توجیه می کنند .
این حلقات تنها به چالش کشیدن روابط اسلام آباد با کابل مقید باقی نمانده اند، روابط پاکستان با ایران را نیز به چالش کشیده اند زیرا امریکا تحمل ایران را نیز ندارد.
حلقاتی اند که ازموجودیت گروه های هراس افگن در افغانستان می گویند، در صدد اند با این نام از غرب و آمریکا امتیاز گیرند.
همه این ناهنجاری ها در اغراض با امارت اسلامی و با واژه مبارزه با «تروریزم» که بیگانه بافرهنگ افغانی و در تضاد بااهداف امارت اسلامی است انجام می شود در کل هدف این است که افغانستان ضعیف باقی بماند.
در حالی که امارت اسلامی متعهد به یک افغانستان نیرومند و یک پارچه درمیان سایرملل است، کشوری که هویت و اراده خود را خواهد داشت.
امید از سیاست ورزان معقول در پاکستان و مردم آن این است که اجازه ندهند، توطیه های در برابر همسایه مسلمان شان شکل گیرد، افغانستان و پاکستان در یک جفرافیای تغییر نا پذیر قرار دارند روز های خوب و بد را در کنار هم بوده و بازهم در برابر ناهنجاری ها و سلطه گری ها ایستاده خواهند شد و باز هم برادر وار زندگی خواهند کرد.
