تبصره

کابل / ۵ جوزا/ باختر

 شماری از کشور ها در پی جنگ روانی علیه مردم افغانستان اند و با کار کرد های غیر معقول می خواهند بنمایانند که افغانستان با اعادۀ ثبات فاصله زیادی دارد.

 مفسرآژانس باختر می نگارد؛ برخی از کشور هایی که تا امروز به نام مبارزه با هراس افگنی در افغانستان حضور داشتند و حالا در صدد ترک این کشوراند مکلفیت های اخلاقی زیادی در برابر مردم ما دارند که باید آن را ادا کنند و نباید کاری کنند که باعث تضعیف روحیه مردم شود و روان آنان را آسیب رساند.

 با تاسف بعضی از متحدان سابق افغانستان در جنگ با هراس افگنی٬ راهکاری را در پیش گرفته اند که بازگو کنندۀ همکاری نه بل نشانه یی از جنگ روانی علیه مردم افغانستان است. به گونۀ مثال؛ با آن که راهکار و برخورد دولت و مردم افغانستان با آیندۀ این کشور معلوم است و تاکید دارند که بازگشت به گذشته برای آنان قابل قبول نیست و دیگر این کشور به دوره تحجر باز نمی گردد٬ کشور های دور و نزدیک افغانستان هم گفته اند که بازگشت افغانستان به گذشته و یا هم بازگشت امارت اسلامی طالبان برای شان قابل قبول نیست و اجاره نمی دهند که این کشور در قمار سیاسی یک یا چند کشور منفعت طلب و ماجراجوی منطقه گیر ماند و بالاخره مردم افغانستان عقب نشینی نیروهای امریکایی را از کشوریک فال نیک گرفته است وآن را فرصت برای کنار آمدن جناح های درگیر می دانند. در وجود چنین امید وواقعیت ها٬ آسترالیا اعلام می کند که سفارت خانه خود را در کابل می بندد و دلیل آن را هم وضعیت نامعلوم امنیتی در افغانستان می داند و یا هم شماری ازکشورها٬ با همگانی کردن و رسانه یی کردن این که برای همکاران افغان شان که به نام ترجمان٬آشپز٬ راننده و یا چوکیدار با آنان کار کرده اند، اجازه اقامت در کشور شان را می دهند و یا هم گپ وواکنش های دیگر. این همه حکایه از یک جنگ روانی در برابر مردم افغانستان است. در حالی که موجودیت سفارتخانه یی که با اجاره کردن چند اتاق در داخل یک هوتل نمایانگر آن است که تامین چنین روابط از آغاز نمادین بوده است که ماندن ویا رفتن آنان دردی را دوا نمی کند. اما تصمیم برای بستن یک سفارت که آدرس و مکان آن در داخل یک هوتل خلاصه می شود٬ می تواند یک جنگ تبلیغاتی برای گروه هایی باشد که اصرار بر ادامۀ جنگ در افغانستان دارند. همچنان تصمیم به تعطیلی سفارتخانه‌ می تواند گامی در راستای حمایت از صلح یک‌جانبه‌ باشد که هسته و پایۀ آن در دوحه ریخته شده است.

 کشور های زیادی اند که همچو آسترالیا سفارت خانه های خود را بر بنیاد منافع مقطعی در کابل بنا گذاشته اند٬ شاید تصمیم آسترالیا محرک این باشد که کشور های دیگر هم به پل پای آسترالیا٬ گام نهند.

 باید گفت کشور هایی که تا دیروز افغانستان را مکان هماهنگی برای مبارزه با هراس افگنی می دانستند و در یک ایتلاف بین المللی به افغانستان آمدند به یاد داشته باشند که تعهداتی در برابر افغانستان ومردم آن دارند در حالی که این کشور ها بعد از امضای توافق نامۀ صلح میان امریکا و طالبان٬ بیشتر راهکاری در پیش گرفته اند که موجب تضعیف آشکار مواضع سیاسی و نظامی دولت افغانستان شده است.

 این که آسترالیا اعلام می کند که سفارت خود را تعطیل می کند و یا امریکا از کاهش کارمندان سفارت خود سخن می گوید٬ برنامه های قصدی و عمدی است که حاوی پیام‌ها و پیامدهای بد و ناگواری برای آینده افغانستان است و بیشتر در محور جنگ تبلغاتی انجام می شود. اگر به گفته های مقام های امریکایی به خصوص نظامیان آن کشور دقیق شویم٬ امریکا در بیرون شدن از افغانستان دل و نادل است.

 رییس پیشین سازمان سیا از احتمال ماندن امریکا در افغانستان سخن گفته است٬ معاون پنتاگون از نظارت هوایی افغانستان به طور دایمی حرف می زند و سیاست ورزان امریکایی از بازگشت القاعده به افغانستان نگران اند.

 در وجود چنین نگرانی ها و گفته ها می توان حدس زد که امریکا یک بازی تازۀ سیاسی را درمنطقه آغاز کرده است و برای عملی کردن آن از همین حال به تبلیغات و جنگ روانی در برابر مردم افغانستان رو آورده است که برای برنامه های بعدی خود توجیه داشته باشد. پس با صراحت گفته می توانیم که در وجود چنین رفتارها و بازی هاهیچ کشورغربی نمی تواند متحد استراتژيک و صادق برای کابل باشد.

 افغانستان با شمار زیادی از کشور ها منجمله امریکا٬ آسترالیا وارد همکاری های استراتیژیک شده است و این همکاری در قالب توافق نامه ها و قرار داد ها شکل یافته است. مگر برخورد منفعتی و زود گذر این کشورها با افغانستان نشان داد که اتحاد استراتژیک در روی کاغذ است و هیچ ارزش ندارد. این گونه برخورد امریکا٬ آسترالیا و غرب تنها یک درس برای مردم افغانستان نیست٬ یک درس برای کشور های منطقه است کشورهای منطقه از لحاظ جغرافیایی محکوم به زیستن در کنار هم اند٬ دوری و جدایی ندارند محکوم به همکاری راهبردی و پایدار بر اساس منافع مشترک شان و از موضع برابر در برابر آنانی اند که از فرسنگ ها دور به منطقه آمده اند و با بهانه های مختلف و با ابزار سازی گونه گون در پی تاراج منطقه و تمثیل منافع شان اند.

 صائم