کابل 7 قوس باختر
متن سخنرانی داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه جمهوری اسلامی افغانستان در نشست جانبی کنفرانس ژنو در باره افغانستان تحت عنوان: امنیت غذایی و زندگی در جریان خشک‌سالی در افغانستان
مقر سازمان ملل متحد- ژنو:
۲۷ نوامبر ۲۰۱۸
عالی‌جنابان،
خانم‌ها و آقایان!
به نمایندگی از جمهوری اسلامی افغانستان می‌خواهم از حکومت سویس، از سازمان ملل متحد و از تمام سازماندهندگان و کمک کنندگان این نشست تشکر و قدردانی نمایم.
امروز به خاطر بحث پیرامون موضوع مهم امنیت غذایی و معیشت مردم افغانستان در جریان خشک‌سالی گرد آمده‌ایم.
در ۲۲ ولایت از مجموع ۳۴ ولایت افغانستان خشک‌سالی جریان دارد. مطالعات و ارزیابی‌هایی‌که از سوی حکومت، برنامه جهانی غذا (دبلیو اف پی) و سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل (فائو) در باره امنیت غذایی صورت گرفته نشان می‌دهد که این خشک‌سالی باعث ایجاد شرایط شبه-قحطی برای بیشتر از ۳،۶ ملیون انسان گردیده است. خشک‌سالی موجود همچنان بی‌امنیتی غذایی موجود را برای ۶،۵ ملیون از ساکنان دیگر در سطح ملی تشدید بخشیده است.[1] قبل از فصل کشت و زراعت امسال صدها هزار انسان –بیشتر زنان و اطفال- به ولایت‌های هرات، بادغیس و غور مهاجرت کرده‌اند و این باعث فشار مضاعف بالای مرکزشهرها و ایجاد مشکلات اجتماعی، لوژستیکی و مالی برای آن گردیده است. خشک‌سالی همچنان باعث ۲۵٪ افزایش در تعداد اطفال زیر پنج سال گردیده که از سوء تغذی جدی رنج می‌برند و این تحول تعداد اطفالی را که در ولایت‌های آسیب دیده در معرض خطر مرگ بالا قرار می‌دهد به ۶۰۰۰۰۰ (ششصد هزار) افزایش داده است. اگر این سوء تغذی به این‌صورت ادامه یابد برای نسل بعدی پیامدهای ناگواری درپی دارد.
با فرارسیدن زمستان بیشترین نگرانی ما از خانواده‌های اطرافیی است که در مناطق بیشتر آسیب دیده از خشک‌سالی زندگی می‌نمایند. این مناطق همچنان از میزان بالایی سوء تغذی و بی‌امنیتی غذایی رنج می‌برند. در کوتاه مدت باید مطمئن شویم که ذخیره‌های اضطراری کافی و بزرگ در اختیار داریم تا ناامنی غذایی آنان را کاهش دهیم و خطر مرگ و میر ناشی از قحطی را برطرف سازیم.
حکومت افغانستان و جامعه جهانی برای مقابله و رسیدگی به این خشک‌سالی از آغاز وقوع حادثه تعهد خود را به نمایش گذاشته اند. پاسخ به حادثه در همکاری و همآهنگی میان حکومت، سازمان ملل و کشورها و نهادهای کمک کننده به صورت منظم شکل گرفت که نمایندگی آن را در پنل امروز مشاهده می‌نمایید.
حکومت افغانستان تعهد خود را برای رسیدگی به این مشکل با تهیه ۶۰۰۰۰ (شصت هزار) تن گندم از ذخایر استراتیژیک جهت تهیه مواد خوارکه به ۱،۴ ملیون انسان نیازمند به نمایش گذاشته است. حکومت همچنان رهبری خود را در این قضیه با ریاست منظم نشست‌های گروه پاسخ عاجل به آسیب دیدگان خشک‌سالی در چندین ماه گذشته به اثبات رسانیده است.
کمک جامعه‌ی جهانی برای مقابله با این حادثه از نگاه همآهنگی و مالی عمده و قابل ملاحظه است. می‌خواهم از اداره‌ی کمک‌های توسعه بین‌المللی ایالات متحده، بریتانیا، حکومت آسترالیا، جاپان، کانادا، ناروی، روسیه، سویس و دیگر کشورهای دوست و سازمان‌ها به خاطر سهم‌گیری سخاوتمندانه‌ی آنان برای رسانیدن کمک به ۱،۴ ملیون انسان نیازمند در ماه‌های اخیر تشکر و قدردانی نمایم.
خانم‌ها و آقایان!
در این مرحله باید در باره اقدامات و طرح‌های درازمدت فکر نماییم، چون مطالعات در مقیاس جهانی نشان می‌دهد که در درازمدت خشک‌سالی از بین نمی‌رود. ما می‌دانیم که اقلیم و آب و هوا در حال تغییر است و خشک‌سالی و طوفان‌ها در آینده بدتر می‌شوند. بنابراین باید به برنامه‌های کمک‌های عاجل انسانی توجه جدی و عاجل نماییم و توان مقاومت کشورهایی آسیب دیده مانند افغانستان را در درازمدت و آینده بالا ببریم.
یکی از راه‌های تقویت مقاومت که با نشست امروز ما نیز پیوند نزدیک دارد توجه به زراعت است. زراعت ستون فقرات اقتصاد افغانستان را تشکیل می‌دهد. حدود ۶۵٪ مردم ما به صورت مستقیم یا غیر مستقیم برای امرار معیشت و زندگی خود متکی به زراعت اند که امنیت غذایی بیشترین مناطق اطراف را فراهم می‌سازد.
زراعت و بخش‌های مربوط به زراعت در معرض تهدید جدی تغییر اقلیم و آب و هوا قراردارند که نمونه‌ای از آن را در خشک‌سالی فعلی مشاهده می‌نمایید که باعث تخریب و صحرایی شدن اراضی زراعتی گردیده که این به نوبه‌ی خود باعث کاهش تولید، ناامنی غذایی، بحران اقتصادی، بی‌جایی مردم و از دست دادن زندگی می‌گردد.
در نمونه‌ی ما از دست دادن معیشت می‌تواند افراد را به جرم و جنایت بکشاند یا در بدترین حالت زمینه را برای جلب و جذب آنان از سوی گروه‌های مسلح مخالف حکومت فراهم سازد.
در نمونه‌ی افغانستان که از منابع سرشار طبیعی برخوردار است یکی از راه‌هایی که می‌توان حوادث طبیعی و یا ساخته‌ی دست بشر را مدیریت نمود استفاده بهینه از نقاط قوت و توانایی‌های ما است. ما به این نتیجه رسیده‌ایم که مدیریت بهتر آب و استفاده از سیستم‌های آبیاری قابل انطباق در سال‌های پیش‌روی، اگر خواهان خودکفایی در بخش‌های کلیدی زراعت و مالداری باشیم، از اهمیت بالای برخوردار است.
ما زمینه و نیاز برای بهبود را در بخش مدیریت و رسیدگی به چالش‌های کنونی و آینده می‌بینیم. اما استفاده از تجربه‌های مختلف از بخش‌های دیگر جهان و گردآمدن کارشناسان و اهل خبره می‌تواند ما را در بهینه ساختن کمک‌های عاجل و رسیدگی به نیازهای درازمدت جوامع آسیب دیده یاری رساند.
در این راستا خرسندم که در نمونه‌ی افغانستان از سوی جامعه جهانی، سازمان‌های حکومتی و غیرحکومتی علاقمندی ویژه‌ای برای رسیدگی به مشکل، فراهم نمودن کمک و دست یافتن به اهداف مشترک وجود دارد.
همآهنگی موثر و جامعیت در برنامه‌ریزی، برنامه‌ها و تطبیق برنامه‌ها می‌تواند نقش سازنده‌ای در برخورد با این مشکل و رسیدگی به آسیب دیدگان بازی نماید.
برای رسیدگی به بحران فعلی و و نیازهای درازمدت مردم افغانستان از تاسیس سازوکارهایی که زمینه‌ی همکاری و کار مشترک میان ما و همکاران بین‌المللی را فراهم سازد حمایت می‌کینم. در این راستا از راه اندازی برنامه امنیت غذایی و تغذیه ملی افغانستان (افسین) و ایجاد گروه امنیت غذایی و زراعتی افغانستان و پیوستن افغانستان به حرکت تغذیه‌بهتر سازمان ملل متحد تقدیر و حمایت می‌کنیم.
اتحاد و همبستگی همکاران حکومت و ادغام و توحید برنامه‌های آنان با برنامه‌های توسعه‌ای حکومت می‌تواند ما را در تمرکز روی برنامه‌های عاجل و ایجاد معیشت کمک می‌کند، همان‌طوری که ایجاد شبکه‌های ایمنی خانواده‌ها را از رفتن به خط زیرفقر بازمی‌دارد.
خانم‌ها و آقایان!
در این مرحله که افغانستان با چالش‌های متعدد روبرو می‌باشد. برای ما مهم است تا منابع مختلف و متعدد را برای مقابله به خشک‌سالی کنونی بسیج نماییم و در عین زمان نهادها و ساختارهایی چند لایه‌ای به اشتراک بخش‌ها و نهادهای مختلف را حفظ نماییم تا طرح‌ها و برنامه‌های خود را بتوانیم عملی سازیم.
مسیر حرکت به سوی توسعه، ترقی و صلح در افغانستان با تهدید خشک سالی در معرض آسیب قرارگرفته است. ما امروز اینجا آمده‌ایم تا تعهد خود را برای کار مشترک جهت کاهش تاثیر خشک‌سالی، شناسای و رسیدگی به آسیب دیدگان، کمک لازم برای آنان تا با بحران مقابله نمایند و سپس کمک برای آنان تا زندگی خود را بازسازی نمایند و میزان امنیت غذایی خویش را بهبود بخشند اعلان نماییم.
وقتی به آینده‌ی افغانستان می‌بینیم مطمین هستم همکاران ما در عرصه‌ی کمک‌های انسانی و بشردوستانه و همکاران ما در عرصه‌ی کمک‌های توسعه‌ای نه تنها ما را برای بالابردن مقاومت اجتماعی، محیطی و مالی همکاری می‌کنند که برای شکل‌دهی استمرار و پایداری از طریق نهادها و ظرفیت سازی نیز یاری می‌رسانند.
چشم به راه مباحث خوب و پرثمر در بخش بالابردن امنیت غذایی و معیشت در افغانستان در این مرحله‌ی دشوار و یافتن راه حل‌های درازمدت برای این معضل هستم.
تشکر از توجه‌تان. نالان
