متن مصاحبۀ محمد اشرف غنی رییس جمهوری اسلامی افغانستان با شبکۀ تلویزونی سی .ان .ان

کابل/۲۰جدی/ باختر
خبرنگار شبکۀ سی.ان.ان: رییس جمهور غنی و بانوی اول رولا غنی؛ به برنامه خوش آمدید. به ندرت اتفاق می‎افتد که رییس‌جمهور و بانوی اول یک کشور، به طور همزمان مصاحبه کنند. نخست اگر پیامی به مناسبت سال نو میلادی دارید، خصوصاً در زمانی که اداره جدید ایالات متحده در حال ایجاد است. رییس‌جمهوری: نخست سال نو میلادی را به شما تبریک می‌گویم. همچنین، مراتب تسلیت و همدردی‌ عمیق‌مان را به خاطر تلفات ناشی از کرونا ابراز می‌نماییم. با ادای احترام به ۲۴۴۸ تن از زنان و مردان امریکایی که در افغانستان با از دست دادن جان‌شان، قربانی گزاف پرداختند، از نظامیان امریکایی که در کشور ما خدمت نمودند ابراز سپاس می‌کنم. چشم‌انتظار جهانی هستم که زخم‌هایش التیام یابد، یکپارچه گردد و مشارکت ما براساس منافع، احترام و اعتماد متقابل تقویت شود. باور دارم که خواهیم توانست صلح را در افغانستان و ثبات را در منطقه تأمین کنیم. بانوی اول: موردی را که میخواهم به آن آشاره نمایم این است که کرونا، متواضع بودن را به ما آموخت. ما فهمیدیم که این مهم نیست که کی هستیم، کنترول زندگی ما بدست ما نیست و همیشه باید خود را با شرایط وفق بدهیم. این درسی بود که از سال گذشته آموختم. خبرنگار شبکه سی.ان.ان: در ابتدا می‌خواهم سؤالی بپرسم که به نظر من برای هر دوی شما به عنوان کسانی که از مردم افغانستان نمایندگی می‌کنید، راجع می‌شود. آخرین جزئیات در مورد مذاکرات صلح یا به عبارتی پروسه صلح به پشتیبانی ایالات متحده امریکا، بین حکومت شما و طالبان آغاز شده، چیست؟ رئیس‌جمهور غنی: نخست، آغاز این روند حایز اهمیت است، زیرا پس از حدود ۲۰ سال جنگ، گفت وگو را شروع کردیم. پروسه بطی بوده زیرا بیشتر از چهار ماه را صرف بحث روی طرزالعمل گفت وگوها کردیم. پیامِ دور دوم مذاکرات این است كه آیا می‌توانیم روی هدفی كه جامعه جهانی و منطقه با ما توافق كرده اند که همانا یک افغانستان مستقل، دیموکراتیک، متحد و در صلح با خود و منطقه است، توافق كنیم؟ در صورتی که هدف مذکور مورد قبول واقع شود، می‌تواینم به جلو گام برداریم، اما اگر هدف طالبان تسلط در پروسه صلح باشد و صلحی همانند آرامش قبرستان باشد، پس این صلح عواقب ناگواری به دنبال خواهد داشت. جامعه ما متحد بوده و خواهان صلح است ولی ما صلح مثبت می خواهیم. بانوی اول: بلی، می‌خواهم این موضوع را خاطرنشان سازم زمانی که مذاکرات صلح در دوحه آغاز شد، ما همیشه می‌شنیدیم که این مذاکرات به قیمت حقوق زنان تمام خواهد شد و آنچه در آن زمان برایم واقعاً دلگرم‌کننده بود، این بود که زنان به عقب برنگشتند و تسلیم نشدند. آنها نه تنها ایستادگی کردند و صدای خود را بلند نمودند، بلکه با تلاش‌های متعدد خود، پختگی سیاسی خود را نشان دادند و توانستند در پروسه به خوبی سهم بگیرند. اکنون، آنها نه تنها از خود، بلکه از کشور و از همه مردم افغانستان نمایندگی می‌کنند که می‌توان به آن به عنوان بُعد مثبت قضیه نظر انداخت. خبرنگار شبکه سی.ان.ان: می خواهم توجه شما را به مصاحبه‌ای که چند ماه قبل با گیسو یاری، کمیشنر کمیسیون حقوق مدنی شما انجام داده بودم، جلب کنم. چون آن زمان هم گفتگوها در جریان بود. با شما کاملاً در این مورد موافقم شماری از زنان که حتی اجازه بیرون رفتن از خانه را نداشتند، اکنون در میز مذاکره با طالبان حضور دارند و این یک حقیقت چشمگیر و قابل‌ملاحظه است. در این ویدیوی کوتاه، خانم گیسو یاری در مصاحبه‌ای که بامن داشت، در مورد نگرانی‌های خودش و سایر زنان صحبت کرده است. [ویدیو کلیپ خانم گیسو یاری: نکته‌ی مهم که جامعه بین‌المللی باید روی آن توجه کند این است که ما حاضر به تسلیم شدن نیستیم. ما حاضر به از دست دادن دستاوردهای بیست سال گذشته نیستیم. بله، ما یقیناً خواهان صلح در کشور هستیم؛ اما آیا صلحی می‌خواهیم که به قیمت قربانی ساختن حقوق زنان و دستاوردهای دو دهه گذشته باشد؟ می خواهم از شما بپرسم، زیرا شما قبلاً در مورد دیدگاه‌های طالبان در مورد زنان و این که زنان فکر می‌کنند صدای آنان به صورت آشکارا شنیده نمی‌شود، صحبت کرده‌اید. آیا اطمینان دارید که حتی در صورت امضای توافق صلح، آنان (طالبان) به دستاوردهای زنان و حقوقی که در قانون اساسی افغانستان برای زنان ترسیم شده، احترام بگذارند؟ بانوی اول: اجازه بدهید، به طریق دیگر به این سؤال پاسخ بدهم. طالبان برادران و خواهران ما استند و به عنوان افغان حق دارند که در افغانستان بیایند و زندگی کنند و در واقع تعداد زیادی از آنها این کار را کرده‌اند. سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا آنان باید طرز فکر خود را هم بالای مردم تحمیل کنند یا نه؟ و موقف ما این است که قانون اساسی، تنوع را در افغانستان میسر ساخته است. ما دارای گروه‌ها، اقوام، زبان‌ها و مذاهب متنوع استیم و اگر طالبان بخواهند تحت چتر قانون اساسی قرار بگیرند، در آن صورت جای برای طالبان وجود دارد. آنان می‌توانند زندگی کنند و همانطور که قبلا گفتم تعداد زیادی از آنها در اینجا زندگی می کنند. آنان می‌توانند از خدمات دولت بهره‌مند شوند و از طریق پروسه‌ انتخابات به اهداف و آرمان‌های سیاسی خود نایل شوند. خبرنگار شبکه سی.ان.ان: آقای رئیس‌جمهور، می خواهم از شما بپرسم. شما از جمله افراد پیشگام در افغانستان پسا-طالبان بعد از سقوط این رژیم در سال ۲۰۰۱ بودید. شما در اداره رئیس‌جمهور پیشین – حامد کرزی – کار کرده و اکنون خودتان رئیس‌جمهور هستید. به نظر شما، آیا امکان دارد طولانی‌ترین جنگ امریکا به نحوی به پایان برسد که حقوق مردم شما تضمین شود و خشونت جاری خاتمه یابد؟ رییس‌جمهور غنی: ما در یک مقطع زمانی باز قرار داریم. فرصت بزرگی وجود دارد که ادارۀ آینده ایالات متحده به رهبری آقای بایدن با ما کار کند: نخست باید منافع امنیتی ایالات متحده در افغانستان و منطقه تعریف شود. هیچ کس برگشت (نیروهای امریکا) به پیمانه زیاد را نمی‌خواهد. دوم، توافق در مورد ثبات آینده افغانستان که هم از سوی منطقه و هم جامعه بین المللی تضمین شود.