سازمان ملل متحد باید رویکرد مبتنی برواقعیت ها درافغانستان داشته باشد

تبصره
کابل ۲۰ حوت باختر
امارت اسلامی متعهد به تعامل سازنده و هدفمند با جامعه جهانی برمبنای رعایت منافع مشترك است و از نهاد های جهانی می خواهد که در برابر افغانستان و نظام حاکم در این کشور واقع بین باشند.
مبصر آژانس باختر می نگارد؛ سرمنشی سازمان ملل به روز چهارشنبه هفته گذشته گزارش سه ماهه خود در باره افغانستان را به شورای امنیت آن سازمان ارائه داشت، این گزارش در حالی که حاوی نکات مثبت است، در عین حال مسایل و مواردی در آن بازتاب یافته بود که نمی تواند بیان واقعیت جاری در افغانستان باشد.
در گزارش اخیر سرمنشی سازمان ملل متحد در خصوص مسایل چون تأمین امنیت سراسری و ثبات در افغانستان، توسعهٔ اقتصادی، تحقق کلی فرمان منع همه‌جانبهٔ کار و بار مواد مخدر، تدابیر و برنامه ریزی برای استقبال از برگشت کنندگان اجباری حرف های امید وار کننده وجود دارد، همچنان آقای سرمنشی در گزارش خود از اثرات نامطلوب تحریم‌های بانکی و اقتصادی برمردم افغانستان؛ تداوم کمک‌های بشردوستانهٔ ملل متحد به این‌کشور و این که ملل متحد آماده است در پروژه های توسعه‌یی افغانستان را کمک کند، نکات و ارزیابی مثبت داشته است.
مگر جا گرفتن برخی از مسایل چون اختلاف‌های درونی مقام‌های حکومت فعلی، مسایل حقوق بشری… در این گزارش نشان می دهد که نکات حیران کننده و متاثر کننده نیز در آن وجود دارد که تهیه کنندگان گزارش دچار خلا معلوماتی بوده اند و یا هم به اساس دیکته عمل کرده اند ونشان می دهد که گزارش مستند نیست و تحت تأثیر روایت بی‌اساس و سفارش های سیاسی چند کشور مشخص تهیه شده است که بیشتر هم جنبه تبلیغاتی دارد.
در حالی که امارت اسلامی یک مرجع و پایگاه قدرت مردمی در افغانستان، واقعیت در صحنه سیاسی این کشور است، هسته و قوه قابل دید و قابل لمس است، تخیلی و رویای نیست که در برابر آن تبلیغ کرد، بل در برابر آن باید واقعیت گرا بود.
امارت اسلامی یک واقعیت تعریف شده در افغانستان است و برای توسعه روابط با جامعه جهانی متعهد به تعامل سازنده و هدفمند برمبنای رعایت منافع مشترك است، درحالی که هستند کشورها و نهاد های جهانی که حاضر نیستند با واقعیت ها در افغانستان کنار آیند و موضع گیری می کنند.
تعامل و برقراری روابط دیپلماتیک میان جامعه‌ جهانی و امارت اسلامی می‌تواند اهمیت زیادی روی اوضاع داخلی افغانستان، منطقه و فرا منطقه داشته باشد اگر ایرادی، سو تفاهم و یا چالش وجود داشته، برای حل آن منطق سلیم هم وجود دارد، گفتمان و منطق است که می تواند سو تفاهم و بی اعتمادی را برطرف کند.
مگر گزارش اخیر در چنین دیدی تهیه نشده است، از بسیاری واقعیت ها در افغانستان انکار شده است که نمی تواند سندی برای حل مشکلات و چالش‌های باشد که فرا راه همکاری، میان امارت اسلامی و جامعه جهانی قرار دارد.
بایدپذیرفت، به هر میزان که جامعه‌ی جهانی سیاست‌های تقابل گرایانه‌ی خود را در برابر امارت اسلامی بیشتر کند به همان اندازه مشکلات در افغانستان و ببرون از این کشور گسترش خواهد یافت.
بناً جامعه‌ی بین‌المللی خصوصاً سازمان ملل متحد باید رویکرد مبتنی بر واقعیت را اختیار کند، تعامل رسمی جامعه‌ جهانی با امارت باعث متحول‌سازی رابطه میان افغانستان و جامعه جهانی خواهد شد و تا زمانی که با تعامل و همکاری جامعه‌ی جهانی با حکومت سرپرست در افغانستان شکل نگیرد، معضلی بنام بی اعتمادی وجود خواهد داشت.
پس نباید سیاست‌های انزواگرایانه در قبال امارت اسلامی ادامه یابد، باید معقول و واقع بین بود و نباید در روشنایی منافع چند کشور معین حرف زد و گزارش داد و نباید ابزار گونه به حرکت در آمد.