فلم “سونیتا”؛ سرگذشت دختری از افغانستان

تهران/دویچه وله/باختر/9 جوزا
مستند "سونیتا" پورتره‌ یک دختر ۱۸ ساله‌ افغان است که با تلاش و کوشش به جایگاه یک رِپ‌خوان شناخته‌شده‌ جهانی دست می‌یابد. رخساره‌ قائم‌مقامی یک فلم ساز ایرانی زندگی پر فراز و نشیب سونیتا را دریک فلم ۹۰ دقیقه ئی به نمایش در آورده است.
سونیتا که خود نیز از جمله قربانیان دختر فروشی در افغانستان است، درباره‌ تصمیم مادرش می‌گوید: مادرم تلاش کرد که من را مجبور به ازدواج کند. این البته به این معنی نیست که او من را دوست نداشت. او عاشق من است. او هم به زور مجبور شده بود که چشم بر این عشق ببندد چون راه دیگری نمی شناخت.
سونیتا علی‌زاده، یک دختر ۱۸ ساله‌ افغان است که دور از خانواده در تهران و تحت سرپرستی بنیاد غیر دولتی ‌حمایت از "دختران خیابانی" زندگی می‌کند.
او با کنار هم چسپاندن عکس ها ، آرشیفی از آرزوهای خود را تهیه می‌کند. در این نما، سونیتا تصویر خود را روی صورت خواننده‌ معروفی که در حال کنسرت‌دادن است، چسپانده. “صدای روی صحنه” در این نما می‌گوید: «این من هستم با هنرهایم… من می‌خوام خواننده‌ رپ شوم…"
مادر سونیتا در فروش دخترش به مرد کهنسال ناکام می ماند.
رخساره قائم مقامی در حال ساختن مستندی از سونیتا علی‌زاده، ناگهان با رویداد غیرمنتظره دیگر روبرو می‌شود؛ این که مادر سونیتا از هرات به تهران می‌آید تا او را با خود به افغانستان ببرد. مادرش می‌خواهد برای تأمین هزینه‌ ازدواج پسرش، سونیتا را به مرد کهنسالی بفروشد؛ تصمیمی که با دخالت کارگردان و تیم او به مرحله‌ اجرا در نمی‌آید.
اولین تماشاگران و تشویق‌کنندگان سونیتا، دختران بی‌سرپرست و رانده‌شده از اجتماع هستند که در این محل‌ تحت سرپرستی بنیاد غیر‌دولتی‌حمایت از "دختران خیابانی" زندگی می‌کنند. سونیتا با استفاده از اصطلاحات و واژه‌های مردم کوچه و بازار و موسیقی اعتراض‌آمیز خیابانی رِپ، از اعمال تبعیض‌های اجتماعی و قانونی در برابر هم جنسان خود انتقاد می‌کند.
سونیتا که در تمام زندگی خود محکوم به سکوت بوده، اینک به اعتراض برخاسته و حق خود را طلب می‌کند. رخساره قائم‌مقامی در فیلم خود ضمن نمایش مراحل مختلف زندگی دشوار او، آن‌ها را با شرایط اجتماعی در ایران پیوند می‌زند و نشان می‌دهد که ممنوعیت پخش صدای زنان در ایران، چگونه بر سر راه موفقیت سونیتا موانع بسیاری ایجاد می‌‌کند.
سونیتا سرچشمه‌ بی‌عدالتی‌ها را در فقر و سنت می‌بیند. او درمورد تصمیم مادرش می‌گوید: «سنت و فقر او را به این کار وا داشته بود. اما بعدها٬ از طریق آهنگ‌های من بود که او هم سرانجام متوجه شد که در درون من چه می گذرد و این که من به عنوان یک دختر می‌توانم کاری بکنم و می‌توانم آینده‌ ام را رقم بزنم.» این فیلم در ایران، ‌افغانستان و آمریکا ساخته شده است.