کابل باختر/ 12/ حوت
کابل روز گذشته شاهد دو حمله تروریستی بود، حملات انتحاری و مسلحانه که باز هم به قیمت جان شماری از شهروندان کشور انجامید و بازهم شماری از هموطنان ما که عمدتاً افراد ملکی بودند زندگی شان را دریک عمل جاهلانه تروریستی که هیچ توجه دینی ومذهبی ندارد از دست دادند.
انتحار کنندگان با حمله بر نزدیکی حوزه ششم پولیس بیشترین تلفات را بر افرادملکی رساندند آنان دوکاندار ، عابر ، واکسیناتور ، طفل و زن … را کشتند و بازهم بسیاری از خانواده ها را سوگوار عزیزان شان ساختند طالبان بازهم چون گذشته ادعا مسوولیت کردند و میگویند که نظامیان زیادی را دراین حمله کشته اند، ادعا که مردم کابل و خانواده های قربانیان آن را مضحک میدانند زیرا معلوم است که کی ها در این حملات جان باختند و کی ها قربانیان شدند.
حملات دیروز در کابل در پی حملات خونین صورت میگیرد که درکمتر از دوهفته درپاکستان اتفاق افتاد و به تعقیب آن مقامات پاکستانی ادعا های نامناسب و بی بنیاد را به آدرس افغانستان بیان کردند.
در حالیکه افغانستان قربانی تروریزم و افراط گرایی است که از بیرون کشور به افغانستان رخنه کرده است و افغانستان در هماهنگی با بسا از کشورهای جهان و موسسات معتبر بین المللی بارها گفته است تروریستان و افراط گرایان در پاکستان لانه دارند و در آنجا حمایت میشوند.
برخی را باور به این است که پاکستان نتوانست با اتهامات افغانستان را زیر فشار بیاورد و در وجود حملات دیروز بازهم نفوذ پذیری خود بر گروه طالبان و سایر گروه های تروریستی را به رخ افغانستان کشید.
طالبان ادعا مسوولیت کردند مگر نمی دانند زندگی چه انسانهای را گرفتند و چه خانواده های را برباد نمودند.
دراین گونه وقایع عملکرد و نیات پاکستان مورد بحث نیست زیرا از آن کشور گلایه نیست مگر طالبان که افزاری درسیاست های بیرونی اند چه جوابی برای مردم افغانستان دارند.؟
آنچه در افغانستان اتفاق می افتد نتیجه به اصطلاح جهاد یک گروه شورشی بنام طالبان نیست بل این معضل به بازی های بزرگ سیاسی برمیگردد که ازسوی کشور های بزرگ و قدرتک های منطقه راه اندازی شده طالبان ، داعش و سایر گروه های تروریستی پروژه های دراین بازی ها اند ،مگر طالبان به فکر این که وارد یک جهاد مقدس اند از این بازی آگاه نیستند.
رهبران طالبان زیر بال پول و ثروت و افراد آنها زیر بار تبلیغ و احساسات رفته درحالیکه گردانندگان این بازی ها دین و شریعت را وسیله ساخته اند و طالبان را افزار.
در این بازی ها طالبان نمیدانند که چه دشمنی با وطن می نمایند و چه دشمنی هم با مردم.
مدیریت کنندگان این بازی ها به ریش طالبان می خندند به این دلیل که چه جاهلانی را یافته اند و به چه نیرنگ و فریب آنان را مامور کشتار مسلمانان و ویرانی وطن شان ساخته اند.
آنچه معلوم است این است که طالبان در چوکات برنامه های مغرضانه بیرونی دست به تاراج وطن و ویرانی کشور وهموطنان شان زده اند و نمونه بارز آن حادثه دیروز و حوادث است که در گذشته در کشور اتفاق افتاد مگر ملا هیبت الله و قماش وی در گروه طالبان، به همین سان اداره کنندگان بازی های سیاسی بدانند که این کشور همچنان استوار است و در برابر حوادث تروریستی که از سوی چند بزدل سازماندهی میشود سرخم نمی کنند.
