تبصره

کابل/ ۱۹جوزا/ باختر

نشست علمای دینی پاکستان و افغانستان در جهت پایان دادن به جنگ و آوردن صلح در افغانستان و ریشه کن سازی اندیشه های افراط گرایانه در منطقه، یک گام اساسی است.

مفسر آژانس باختر می نگارد؛ قرار است که فردا نشستی علمای دینی پاکستان  و افغانستان به میزبانی عربستان سعودی و سازمان روابط کشورهای اسلامی به گونۀ ٖآنلاین برگزار شود، این نخستین بار است که شماری از عالمان دینی پاکستان در مورد صلح با عالمان دینی افغان نشست مشترک برگزار می‌کنند که به دلایل زیاد برای اعادۀ صلح در افغانستان و ریشه کن کردن افراط گرایی در منطقه مهم است.

این نشست در حالی برگزار می شود که جنگ جاری در افغانستان با شعار جهاد ادامه دارد و جهادگران افغانستان بیشتر از فتوا هایی متاثر اند که توسط حلقه های روحانیت در پاکستان صادر شده است، این علما به نوبۀ خود متهم به همکاری با سازمان استخباراتی کشورشان و همچنان رابطه با جریان های تندرو مذهبی در شماری از کشورهای عربی اند، حتا این ادعا وجود دارد که بیشتر علمای پاکستانی روابط با سازمان های استخباراتی بریتانیا دارند، همچنان متهم اند که  تحت فشار برنامه های راهبردی سازمان های استخباراتی کشورشان، فتوا صادر می کنند و بیشتر از نام دین برای مقاصد سیاسی  پاکستان استفاده می شود.

به گونۀ مثال مولانا فضل الرحمان، رهبر جمعیت علمای اسلام در پاکستان و یا هم مولانا سمیع الحق، روحانی پاکستانی که حدود سه سال پیش در منزلش در حومۀ اسلام آباد کشته شد، بارها جنگ افغانستان را روا دانستند و از آن به عنوان جهاد حمایت کردند، مگر عملکرد طالبان را در پاکستان بغاوت نام نهادند و آن را سر کشی در برابر یک نظام اسلامی خواندند.

باورها بر این است که هیچ عالم دینی مستقل و بی طرف در پاکستان وجود ندارد و فتوای آنان طبق احکام اسلامی نبوده است و نمایانگر دساتیر و ارشادات هیچ مذهبی نیست، این عالمان تحت تاثیر قوانین و اداره‌های خاص پاکستان احکام و فتواهای دینی صادر می‌کنند.

در حالی که سازمان اسلامی و عالمان دینی جهان اسلام، جنگ افغانستان را ناروا دانسته اند، چندی قبل علمای اسلام از کشورهای مختلف جهان در ترکیه همه با یک صدا گفتند که افغانستان دارالحرب نیست و هیچ جنگی در این کشور جایز نیست.

شیخ عبدالعزیز مفتی اعظم عربستان سعودی، چندبار گفت که جنگ جاری در افغانستان جایز نیست و انتحار و انفجار از دیدگاه اسلام حرام مطلق است، عالمان دینی اندونیزیا و مصر هم جنگ افغانستان را نکوهش کردند و آن را مغایر با اسلام دانستند، بنیاد بین‌المللی اسلامی مالیزیا در عقرب سال گذشته، در یک نامۀ رسمی، جنگ افغانستان را خلاف شریعت دانست، عالمان دینی کویت، در ۲۸ عقرب پارسال گفتند که جنگ افغانستان هیچ گونه جواز شرعی ندارد، به ویژه پس از آن که به گفتۀ این عالمان، طالبان با امریکا توافقنامۀ صلح امضا کردند، در ماه جدی پارسال هم عالمان دینی افغانستان و هند، در یک اعلامیۀ مشترک در دهلی نو، جنگ افغانستان را نکوهش کردند و آن را ناروا دانستند، علمای دینی جهان اسلام و وزیران خارجۀ کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در آخرین نشست شان که در ماۀ قوس سال گذشته در نایجریا برگزار شد، جنگ در افغانستان را تقبیح کردند و آن را نامشروع خواندند و از طالبان خواستند که برای پایان دادن به جنگ، از فرصت مذاکرات صلح استفاده کنند، داکتر شیخ عکرمه صبری، امام مسجد الاقصی [در بیت المقدس] و رییس شورای عالی اسلامی فلسطین هم جنگ جاری در افغانستان را بر اساس آیت های قرآنی نامشروع خواند.

در طول سال ها، علمای جهان اسلام که همه پیرو یک دین، یک قرآن و یک پیامبر اند، همیشه با یک صدا گفته اند که جنگ در افغانستان نامشروع است و جناح های درگیر باید مشکل خود را از مسیر گفت وگو حل کنند، در این میان تنها حلقه های روحانی در پاکستان اند که نه تنها در همسویی با علمای دیگر بر نخاستند، بل بر ادامۀ جنگ در افغانستان تاکید کرده اند و بالاتر از آن، این جنگ را جهاد گفتند.

در طول چهل سال جنگ و مخاصمات در افغانستان، پاکستان میزبان مخالفان دولت ها در افغانستان بوده است و بیشتر تلاش کرده است که با نام دین و مذهب وارد بحث منافع خود در افغانستان شوند، تمامی تنظیم های جهادی که در پاکستان فعالیت داشتند، با پسوند اسلامی وارد جنگ در افغانستان شدند و بعد هم طالبان با شعار و هویت اسلامی وارد صحنه شدند و بیشتر سربازگیری برای طالبان هم از مدارس دینی پاکستان صورت گرفت. بارها گفته شده است که سازمان های استخباراتی پاکستان در جنگ علیه هند و افغانستان بیشتر بر حلقۀ روحانیت تمرکز داشته اند و سود هم گرفته اند، در حالی همین روحانیون پاکستان زندگی دشوار ایغوریان چین را با خونسردی نظاره می کنند و روابط پاکستان با چین را شیرین تر از عسل می دانند.

از وابستگی های روحانیون پاکستانی با این سازمان ها حرف های زیادی وجود دارد، این می رساند که حلقه های در پاکستان با ابزار کردن روحانیون، اسلام را هم دست آویزی برای مقاصد شان کردند.

در حال حاضر جامعۀ روحانیت و شعارها و القاب اسلامی، بازیچه یی در دست استخبارات پاکستان است و ابزارگونه به کار می روند، در چنین وضعیت  و با در نظر داشت این که تمامی حلقه ها و سازمان های اسلامی در جهان اسلام منفی پاکستان، جنگ در افغانستان را ناروا دانسته اند، نشست روحانیون پاکستان و افغانستان باید مجرایی برای رسیدن به یک هدف واحد باشد، روحانیون پاکستانی باید باهم قطاران شان در جامعۀ اسلامی آشتی کنند، چیزی را بپذیرند و بگویند  که قرآن، شریعت و حدیت می گوید، چیزی را بیان دارند و بر آن تاکید کنند که علمای جهان اسلام بر آن متفق الرای باشند، اسلام دین انسان ساز است که حال و آیندۀ بشر را بیان می کند، از خود قانون و ضابطه دارد که تغییر ناپذیر است، در همه اقلیم و در تمامی جغرافیا حکم و در خواست معین و یکسان دارد، مسلمان واقعی کسی است که خدا، دین، قرآن و شریعت را به یک معنای واحد بشناسد، اسلام قابل تحریف نیست، نکته یی که جامعۀ روحانیون در پاکستان باید آن را مدنظر داشته باشند. تحلیل سیاسی