ترجمه مصاحبه رئیس جمهور کرزی با تلویزیون ” جیو” پاکستان

كابل باختر 3 سرطان

سلیم صافی، خبرنگار تلویزیون جیو:

بسم الله الرحمن الرحیم، بینندگان عزیز! امروز در قصر ریاست جمهوری در کابل هستم، از رییس جمهور کرزی می شنویم که چه راه حل های برای چالش های فراراه شان، روی دست دارند و نظریات ایشان در مورد پاکستان چیست. جناب رییس صاحب جمهور! تشکر از اینکه یک بار دیگر وقت خود را در خدمت ما گذاشتید.

رئیس جمهور کرزی:

خوش آمدید،

خبرنگار:

سوال اول اینکه در پاکستان یک نوع سراسیمگی وجود دارد، برای خودم نیز واضح نیست، در مصاحبه قبلی تان با من گفتید که اگر امریکا و پاکستان وارد جنگ شوند یا پاکستان با کدام کشور دیگر به جنگ بپردازد، شما با پاکستان خواهید بود، ولی بعضی اوقات از شما اظهاراتی شنیده میشود، مثلا اخیراً شما گفتید که یگانه پسر تان میرویس در جنگ علیه پاکستان قربانی شود، اما، متحیر شدیم که گفته های قبلی شما را باور کنیم و آنرا دایمی بپنداریم یا سخنان که علیه پاکستان گفتید؟

 

رئیس جمهور کرزی:

من آن مصاحبه را بیاد دارم و قبل از اینکه به پاسخ سوال شما بپردازم، میخواهم سلام علیک بفرستم به مردم پاکستان و به دوستان و خواهران و برادرانم!

خبرنگار:

وعلیکم سلام

رئیس جمهور کرزی:

سوال شما که اگر بالای پاکستان حمله شود و پاسخ حکومت و مردم افغانستان چه خواهد بود، من گفتم که ما با پاکستان خواهیم بود، به این معنی که زمانیکه اتحاد شوروی سابق به افغانستان حمله کردند، مردم پاکستان خانه و نان و آب خود را با ما برادروار شریک کردند. میلیون ها مهاجر افغان در پاکستان زندگی کردند و تا اکنون در انجا خانه و کاشانه دارند و اگر خدای ناخواسته عین حالت و وضعیت بر پاکستان نیز اتفاق بی افتد، مردم افغانستان در کنار شان خواهند ایستاد و از شما پذیرائی و میزبانی خواهند کرد. البته این گفته های من متوجه مردم پاکستان است.

خبرنگار:

آیا هنوز هم به این باور هستید؟

رئیس جمهور کرزی:

یقیناً

 

خبرنگار:

اگر امریکا حمله کند و یا هند حمله کند باز چطور؟

رئیس جمهور کرزی:

هر کسیکه بر پاکستان حمله کند، افغانستان به عنوان برادر با مردم پاکستان خواهد بود همانگونه که مردم پاکستان با مردم افغانستان برادری کرده اند، همانگونه که مردم پاکستان ما را در خانه و قریه های شان جا دادند، ما نیز خرسند خواهیم بود تا به مردم پاکستان جا دهیم، اما خدا نکند که پاکستان به این وضعیت مواجه شود، اما اگر چنین شد، مردم افغانستان عین میزبانی و حسن نیت را به مردم پاکستان نشان خواهند داد.

خبرنگار:

اما در مصاحبه گذشته که ما داشتیم، بعد از گفته های شما، دفتر تان به مطبوعات اعلام کرد که از شما نقل قول نادرست شده است، پس اینبار چنین نمی شود؟

رئیس جمهور کرزی:

نخیر، دفتر من هیچگاهی چنین نکرد، من به گفته ها و اظهارات خود تاکید دارم، امروز یکبار دیگر آنرا تکرار کردم که اگر خدای ناخواسته چیزی بر پاکستان و مردم پاکستان اتفاق بی افتد، مردم افغانستان همانگونه که مردم پاکستان با ایشان برادری کردند، عین کار را خواهند کرد، ما این مهربانی مردم پاکستان را فراموش نخواهیم کرد، ما برادری و میزبانی را که مردم پاکستان از ما کرده اند، فراموش نخواهیم کرد.

خبرنگار:

درست، اما از یک طرف اظهار محبت، اخلاص و اخوت و از طرف دیگر اظهارات شما که اگر در جنگ علیه پاکستان خدا ناخواسته خدا ناخواسته پسر شما شهید شود، شما خوش میشوید؟

 رئیس جمهور کرزی:

من هیچگاه نگفته ام که پسرم خود را در جنگ با پاکستان قربانی کند، من گفتم که پسرم مانند سایر بچه های افغان باید آماده باشد که خود را برای افغانستان قربان کند و در هرجائیکه این قربانی نیاز باشد،

خبرنگار:

خوب حالا ما میبینم که از طرف حکومت شما، از جانب مخالفین حکومت شما بر علیه پاکستان بیانیه ها داده میشود، در جلال آباد، در خوست مظاهرات که با حمایت حکومت براه انداخته شدند، بیرق پاکستان به آتش زده شد، در جریان ریاست جمهوری شما این کار چرا انجام میشود؟

 رئیس جمهور کرزی:

خوب، این مسئله فرق میکند، در ده سال اخیر، حکومت من بیشترین تلاش ها را برای اینکه دوستی با پاکستان به حقیقت مبدل شود، انجام داده است و اما، با وجود همه درد و آلامی را که ما متحمل شده ایم، توجه کنید اینجا باید تفاوت را در نظرداشت، ما با این همه از مردم پاکستان خوش هستیم و ممنون شان هستیم. شکایت و نارضایتی ما از دستگاه های نظامی و استخباراتی پاکستان است، نه حکومت ملکی آن کشور. حکومت ملکی پاکستان کوشش کرده است با افغانستان روابط حسنه داشته باشد، رئیس جمهور زرداری رابطه خوب با ما دارد، خواهان خوبی افغانستان است، اما شکایت ما از نظامی ها و دستگاه استخبارات پاکستان است، هیچ یک از تلاش های ما برای دوستی با پاکستان و برای پایان افراطیت در هر دو کشور با حسن نیت این دستگاه ها همراه نبوده است. زمان از دست ما رفت، دستگاه های استخباراتی و نظامی پاکستان از این فرصت استفاده نکردند. خشم اخیر مردم در افغانستان، اعتراضات در افغانستان متوجه مردم پاکستان نبود، بلکه آشکاراً علیه دستگاه های نظامی و استخباراتی پاکستان بود. این دستگاه ها هنوز هم در پی بی ثبات ساختن و تضعیف افغانستان هستند، از افراطیت به عنوان ابزار علیه افغانستان استفاده میکنند، اما عواقب آن امروز دامن خود پاکستان را نیز گرفته است و میخواهم اضافه کنم که این دستگاه ها میکوشند افغانستان صاحب حکومت نیرومند و یا دولت قوی نباشد.

خبرنگار:

اما، بیرق پاکستان، بیرق هر پاکستانی است، تنها بیرق نظامیان و استخبارات پاکستان نیست. بیرق در کشور شما به اتش کشیده میشود، بیرق ایران یکبار در کشور شما به آتش کشیده شد و شما از حکومت ایران معذرت خواستید، ولی پاکستان که شما آنرا برادر خود میدانید، میگوئید که دشمن پاکستان دشمن ماست، بیرق آنها از طرف شما به آتش کشیده میشود ؟

 

 

رئیس جمهور کرزی:

من بیاد ندارم که بیرق پاکستان به آتش کشیده شده باشد، ما به بیرق پاکستان احترام داریم چون این بیرق، در واقع بیرق مردم پاکستان است، ما به آن خیلی احترام داریم، و اگر چنین رویدادی هم بوده باشد، متاسف هستم و در آینده کوشش میکنم چنین کاری نشود همانگونه که از بیرق ایران دفاع کردم و از احترام به رهبران ایرانی و رهبری ایران حرف های گفتم، من عین کار را در رابطه به بیرق پاکستان نیز خواهم کرد چون این بیرق ممثل مردم پاکستان است.

خبرنگار:

ولی اقای رییس جمهور، اردوی پاکستان و آن کشور در کنفرانس بن انتخاب شدن شما را تسهیل کردند ، شما از پاکستان به افغانستان تشریف آوردید منحیث رییس جمهور این کشور، در انتخابات قبلی نیز آنها شما را همکاری کردند، بعدا صدراعظم پاکستان، لوی درستیز، رییس عمومی آی ایس آی تمام شان در همین قصر ریاست جمهوری نزد شما آمدند، یک کمیسیون مشترک ساختند، با شما همکاری کردند، اما بعد از شهادت پروفیسور ربانی شما بر علیه پاکستان بیانیه ها دادید، آنها شکایت دارند که شما دوستی مارا چنین جواب دادید.

رئیس جمهور کرزی:

نه، این چنین نیست، حکومت افغانستان همواره تلاش کرده است، شهید رئیس جمهور ربانی در راستای دوستی با پاکستان شدیداً تلاش میکرد، من بیاد دارم که رئیس جمهور ربانی به صدراعظم وقت پاکستان اقای گیلانی، لوی درستیز پاکستان جنرال کیانی و دیگران گفت که زمان از دست پاکستان میرود و نیاز است تا دست به هم دهیم و صلح و ثبات را در هر دو کشور تامین کنیم، و گفت که هر قدر تاخیر کنیم و منتظر بمانیم، به همان اندازه وضعیت در هر دو کشور بدتر خواهد شد. ما متاسفانه، هیچ پاسخ مثبتی در برابر این حسن نیت خود از جانب دستگاه های استخباراتی و نظامی پاکستان ندیده ایم و من میخواهم روی این موضوع تاکید کنم تا مردم پاکستان بدانند که یک فرصت در ده سال اخیر ضایع شده است و آرزو دارم دستگاه ها در پاکستان از فرصتی که با حکومت بعدی در افغانستان فراهم می شود و تا کمتر از یک سال دیگر از طریق انتخابات روی کار میاید، استفاده کرده و با افغانستان برای تامین آینده بهتر برای مردم پاکستان و برای ما باهم کار کنند. هیچ گاهی در طول تاریخ 65 ساله پاکستان، به اندازه ده سال گذشته تماس ها میان افغانستان و پاکستان وجود نداشته است، بیشترین این تماس ها با ابتکار حکومت افغانستان به میان امد، بیشترین این تلاش ها را حکومت افغانستان ابتکار کرده است، ابتکار جلسات در ترکیه با کمک حکومت رئیس جمهور ترکیه ابتکار افغانستان بود و خوشبختانه برادران ترکی ما به این پیشنهاد ما پاسخ مثبت دادند، تلاش ما در عربستان سعودی با پذیرائی و مهربانی خادم الحرمین الشریفین، تلاش های ما در سایر کشور ها مانند بریتانیا و امریکا و دیگران همه ابتکارات افغانستان بودند، این ها ابتکارات پاکستان نبودند، اما پاکستان از این ابتکارات به گونه سطحی گذشت و از امکانات خوبی که مساعد شد برای دوستی با افغانستان استفاده نکرد.

 

 

خبرنگار:

درست، ولی پاکستانی ها میگویند ما امریکا رفتیم، ما استانبول رفتیم، شما گفتید که طالبان را دستگیر کنید، ما طالبان را دشمنان خود ساختیم که امروز آنها با ما در جنگ هستند. میگویند رییس جمهور کرزی گفت که انها را رها کنید، ما رها کردیم، ولی ادعا میکنند که شما در هیچ حالت خوش نیستید، و انها این فرصت ها را برای حکومت افغانستان از دست داده اند؟

رئیس جمهور کرزی:

میدانم چنین ادعای دارند، ملامت کردن کار آسان است، بازی ملامتی کار مشکلی نیست، اما حقیقت چیز دیگریست و من دلیل آنرا برای شما میگویم، با آغاز جهاد در افغانستان و پیروزی جهاد و شکست اتحاد شوروی، مردم افغانستان حسن نیت عمیقی به پاکستان نشان دادند، اما متاسفانه دستگاه ها در پاکستان از این حسن نیت مردم افغانستان برای برقراری دوستی با حکومت افغانستان استفاده نکردند، برعکس از این حسن نیت برای تضعیف افغانستان استفاده شد، برای داشتن حکومت های دست نشانده در افغانستان و تلاش برای داشتن حکومت های در افغانستان که مطیع خواست و آرزو های دستگاه های پاکستان باشد. اما این تلاش ها نتیجه نداد، برعکس باعث ویرانی و مصیبت ها شد، چیزی را که پاکستان میخواست بدست نیاورد. اگر پاکستان این همه تلاش ها را بخاطری انجام میدهد که افغانستان مجبور شود خط دیورند را به رسمیت بشناسد، هیچ گاهی چنین نخواهد شد، اگر دستگاه ها در پاکستان تلاش میکنند تا افغانستان به عمق ستراتیژیک پاکستان مبدل شود، چنین نخواهد شد، مردم افغانستان هیچگاهی به حکومت شان اجازه نخواهند داد تا سیاست خارجی یا بخشی از آن به اراده و خواست پاکستان تنظیم شود. اما مردم افغانستان خواهان یک افغانستان دوستانه با پاکستان هستند، یک افغانستان همکار با پاکستان که برمبنای احترام متقابل به حاکمیت و رابطه مساوی میان دو کشور استوار باشد، نه رابطه ای مانند آمر و مادون، این چنین کار هیچگاهی نخواهد شد، شاید در گذشته در زمان طالبان یا پیش از آن چنین آرزوی وجود داشت، اما آنزمان دیگر تکرار نخواهد شد.

خبرنگار:

ولی شما دیورند را منحیث خط سرحدی بین این دو کشور قبول ندارید؟

رئیس جمهور کرزی:

خط دیورند توسط حاکمیت استعماری بریتانیا تحمیل شد و هیچگاهی از جانب مردم افغانستان به رسمیت شناخته نشده است، مردم در اثر نیروی استعماری به گونه اجباری تقسیم شدند، مردم افغانستان آنرا هیجگاهی به رسمیت نشناختند، به همین دلیل است که مردم افغانستان این خاطره بریتانیا را همواره در ذهن دارند و فراموش نکرده اند، پاکستان در واقع وارث حاکمیت بریتانیا و راج های بریتانیا است ، بنابرین تاریخ ادامه دارد، اما مردم افغانستان روی این مسئله وارد جنگ با پاکستان نشده اند و نمی خواهند وارد جنگ شوند، مردم افغانستان خواهان دوستی با پاکستان هستند، اما دوستی به معنی به رسمیت شناختن خط دیورند نیست، این مسئله به حکومت ها مربوط نمی شود، حکومت ها در افغانستان هیچگاهی این قدرت را نخواهند داشت، این موضوع به مردم افغانستان تعلق دارد و به مردم آنسوی خط دیورند در پاکستان ارتباط دارد. 

 خبرنگار:

مردم چطور انتخاب کنند؟ مردم بالای انتخاب یک رهبر اتفاق نمی توانند، بالای این مساله چطور فیصله میتوانند؟

رئیس جمهور کرزی:

در این مورد مردم تصمیم میگیرند، مجمع های مردمی میتوانند تشکیل شود تا مردم از آن طریق روی این موضوع فیصله کنند. من گفتم این مسئله را با پاکستان بخاطری مطرح نکردیم که مردم افغانستان تصمیم نگرفته اند که این مسله به یک موضوع مورد منازعه مبدل شود، اما مردم افغانستان به خط دیورند در هیچ مقطع از تاریخ پس از ایجاد آن در سال 1893 رسمیت نداده اند، در حالیکه ما مردم افغانستان روی این موضوع با پاکستان منازعه نکرده ایم، آنرا به رسمیت نیز نشناخته ایم. 

 خبرنگار:

وقتی شما در مورد خط دیورند چنین خیالات داشته باشید، پس چگونه می توانید با پاکستان دوستی کنید؟

رئیس جمهور کرزی:

خوب، این ها خیالات نیستند، بلکه حقایق اند، حقیقت روشن است، پاکستان در این زمینه مقصر نیست، بریتانیا قابل ملامتی است، حاکمیت استعماری بریتانیا باید مقصر پنداشته شود و به نظر من بهترین راه برای افغانستان و پاکستان این نیست که پاکستان تلاش کند چیزی را با توسل با تروریزم، انفجار و انتحار و ترویج افراطیت مخصوصا میان مردمان دو طرف خط دیورند تحمیل کند، بلکه از طریق دوستی و یک رابطه متمدن میتوان رابطه نوین ایجاد کرد و آنگاه است که سرحد مفهوم خود را از دست میدهد و میتوانیم مانند آلمان و فرانسه با ایجاد اتحادیه در یک رابطه مدنی زندگی کرد و زمینه تماس و ارتباطات مردمی را تامین کرد و فعالیت های اقتصادی را گسترش داد. این است دیدگاه من برای روابط میان دو کشور. به عبارت دیگر، سیاست های توطیه انگیز در برابر افغانستان ، استفاده ابزاری از تروریزم در مقابل افغانستان، استفاده از خشونت در برابر مردم افغانستان و مردمان هر دو طرف خط دیورند باعث به رسمیت شناخته شدن خط دیورند نخواهد شد، اما تنها از طریق دوستی، همکاری و رابطه مدنی میتوان از مسائل گذشت و به آینده بهتر رسید.

خبرنگار:

زمانیکه شما از یک سو ادعا میکنید که از انسوی سرحد مداخلات صورت میگیرد، تروریزم میاید و امثال اینها ولی از سوی دیگر زمانیکه سخن تصفیه سرحد و مدیریت سرحد در میان میاید، شما با ان هم مخالفت میکنید، این قضیه چطور حل خواهد شد؟

رئیس جمهور کرزی:

در رابطه به فعالیت های کنونی، ما هیچ مشکلی از لحاظ مدیریت سرحدات در شکل فعلی آن نداریم، هیچ مشکلی نداریم، بخش پاسپورت وجود دارد، بخش مهاجرت حضور دارد، دفتر گمرکات وجود دارد، همه اینها موجود اند، هیچ مشکلی وجود ندارد، موضوع اصلاً شناخته شدن سرحد است، ما آنرا به عنوان خط فاصل می شناسیم، به عنوان ساحه نفوذ می بینیم، اگر شما به توافقنامه دیورند توجه کنید که اینجا میخواهم واضح و به تکرار بگویم تا مردم پاکستان بدانند که اگر این وحشت در برابر افغانستان، کشتار کودکان و زنان افغان، بم ها و انفجارات، گسترش افراطیت در میان مردم افغانستان و مردمان دو طرف خط دیورند و این همه بخاطر این باشد که دستگاه های نظامی و استخباراتی پاکستان، بخواهد افغانستان را مجبور بسازد تا خط دیورند را به رسمیت بشناسد، ممکن نخواهد بود و این کار هیچگاهی به نتیجه نخواهد رسید، حتی با قیمتی که ما می پردازیم به این هدف نخواهند رسید، اما تنها از طریق دوستی و همکاری و رابطه مدنی است که دو کشور میتوانند به سوی آینده بروند.

خبرنگار:

پس زمانیکه پاکستان از این طریق نمیتواند افغانستان را به جانب خود بیاورد، استخبارات افغانستان چطور میتوانند که پاکستان را براه مستقیم بیاورد؟

رئیس جمهور کرزی:

نه، ما هیچگاه چنین تلاشی نکرده ایم و به آن باور نداریم،

 

 

خبرنگار:

پس شما چرا با تحریک طالبان پاکستان کمک میکنید، حکومت شما؟

رئیس جمهور کرزی:

ای کاش وسایل آنرا در دست میداشتم، اما نه آنرا میخواهیم و نه این عمل، کار درستی است و نه ما وسایل آنرا داریم. ما باید به این موضوع وسیع تر بنگریم، شما باید مسائل را از دید وسیع تر نگاه کنید.

خبرنگار:

آیا مولانا فضل الله در کنر و نورستان نیست؟

رئیس جمهور کرزی:

بلی، آنجا حضور دارند، در انجا بخاطر جنگی حضور دارند که توسط دستگاه های پاکستان علیه افغانستان به راه انداخته شده است، این نتیجه فعالیت های است که از آن سوی خط دیورند در مقابل افغانستان براه انداخته میشود و نه از جانب ما، ما در واقع قربانی آن هستیم و شما میدانید و جهان این را میداند که ما قربانی آن هستیم.

 خبرنگار:

 آیا مولوی فقیر محمد در کابل نیست؟

 

رئیس جمهور کرزی:

او در زندان نزد ماست، ما او را دستگیر کردیم

خبرنگار:

خوب مولوی فقیر محمد در قید شما است؟

رئیس جمهور کرزی:

بلی

خبرنگار:

خوب کمپ های که به جدای طلبان بلوچ داده میشود؟

رئیس جمهور کرزی:

این ادعا درست نیست، حقیقت ندارد

خبرنگار:

آیا چنین جدائی طلبان در افغانستان نیستند؟

رئیس جمهور کرزی:

نه، هیچ کسی نیست، من در مورد این مسئله با رئیس جمهور مشرف و صدراعظم گیلانی در گذشته نیز صحبت کرده بودم و اگر چنین شواهدی وجود دارد، نشان دهید، حتی زمانیکه بگتی صاحب شهید شد و حتی زمانیکه بلوچ ها میخواستند به افغانستان مهاجرت کنند، ما به ملل متحد مراجعه کردیم تا این موضوع به یک مسئله مهاجرت ملل متحد تبدیل شود و نه مسئله که حکومت افغانستان در آن دخیل گردد.

خبرنگار:

و طیارات بی پیلوت که از کشور شما نشست و برخاست میکنند و روزانه در پاکستان حمله میکنند؟

رئیس جمهور کرزی:

خوب، این مسئله میان پاکستان و ایالات متحده امریکاست.

خبرنگار:

اما شما رییس جمهور افغانستان هستید!

رئیس جمهور کرزی:

بلی، درست است، اما موضوع طیاره های بی پیلوت مربوط به ایالات متحده و پاکستان است، من طرفدار حملات این طیاره ها در پاکستان نیستم، من مخالف آن هستم و من با صدراعظم نواز شریف در این زمینه هم نظر هستم، همانند که من در مقابل عملیات های نظامی امریکا بخاطر تلفات ملکی و آسیب به افراد ملکی در افغانستان ایستاده ام، در برابر حملات طیاره های بی پیلوت همنظر با آقای نواز شریف هستم. من مخالف هرگونه فعالیت قدرت های خارجی هستم که باعث تلفات ملکی در پاکستان میشود.

خبرنگار:

پس شما مخالف حملات طیاره های بی پیلوت در پاکستان هستید؟

رئیس جمهور کرزی:

یقیناً، من مخالف حملات این طیاره ها بر ضد افراد ملکی در پاکستان هستم،

خبرنگار:

آیا این مسئله را به امریکائی ها گفته اید؟

رئیس جمهور کرزی:

خیلی واضح،

خبرنگار:

و شما از موقف نواز شریف برای توقف این حملات حمایت میکنید؟

رئیس جمهور کرزی:

یقیناً، من معتقد نیستم که جنگ با تروریزم به این شیوه ایکه جریان دارد ما را از شر تروریزم رهائی بخشد و اینکه این جنگ با شیوه درست انجام نمی شود و محلات اصلی تروریزم را هدف قرار نداده اند، بم افگنی با طیاره های بی پیلوت بر افراد ملکی پاسخی به این مشکل نیست و دیدگاه من خیلی روشن است.

 

 

خبرنگار:

نواز شریف میخواهد با طالبان پاکستانی مذاکره کند، شما از آنها حمایت میکنید یا با ایشان مخالف هستید؟

رئیس جمهور کرزی:

من از تلاش های نواز شریف صدراعظم پاکستان برای رسیدن به یک راه حل صلح آمیز با طالبان پاکستانی برای ختم افراطیت در پاکستان و برای پایان استفاده از ترویزم در پاکستان حمایت میکنم و من مانند برادر و همکار از او توقع دارم تا در جستجو برای چنین راه حلی در افغانستان با ما نیز کمک کند. من خواهان یک بستر وسیع تر همکاری میان دو کشور برای ختم افراطیت و تروریزم که هردوی ما را ویران میکند، می باشم. حالا، این سوال که کی این مشکل را آغاز کرد، چه زمانی آغاز شد، موضوع جداگانه است و نمی خواهم به گذشته آن برگردم، اما چیزیکه امروز مهم است اینست که این مشکل را باید درک کنیم و بفهمیم که چگونه آغاز شد و اینکه تروریزم و افراطیت امروز بدن هردو را میخورد و باید آنرا پایان داد.

خبرنگار:

ولی در پاکستان افکار عمومی چنین است که اگر حکومت پاکستان با طالبان پاکستانی مذاکره کند، از این عمل نه امریکا و نه هم حکومت افغانستان خوش میشود؟

رئیس جمهور کرزی:

ایالات متحده امریکا حق دارد سیاست خود را داشته باشد، اما توصیه من به ایالات متحده اینست که با افغانستان و پاکستان کار کند و چین، روسیه  و هند را نیز یکجا ساخته تا علیه افراطیت و تروریزم در این گوشه جهان همکاری کنند. مسئله دوم اینست که تا جائیکه به افغانستان و پاکستان برمیگردد، افغانستان آماده است تا از هر دید دست هرگونه همکاری را به حکومت پاکستان بدهد مخصوصاً به صدراعظم نواز شریف که نیت نیک به پاکستان دارد که من فکر میکنم یک پاکستانی وطن دوست است و کشور خود را دوست دارد و میخواهد با همسایه ها نیز بخاطر خوبی پاکستان کار کند. بنابرین، آرزو دارم در دیدگاه خود به پاکستان موفق شود و در این دیدگاه بدون شک خوبی افغانستان و سایر همسایه های پاکستان در نظر گرفته شده است.

خبرنگار:

و پروسه مذاکرات و صلح که شما با طالبان افغان داشتید فعلا به کجا رسیده، آیا امکان موفقیت در آن وجود دارد؟

رئیس جمهور کرزی:

خوب، تا جائیکه به همکاری دستگاه های پاکستانی در این زمینه رابطه دارد، ما مایوس هستیم، به ما دست همکاری داده نشد، ما همه راه ها را برای یافتن راه حل به این مشکل جستجو خواهیم کرد، میدانیم که طالبان افغان در پاکستان پناه گاه دارند، میدانیم که جایگاه دارند، مخفیگاه دارند، میدانیم که از آنجا حمایت میشوند، کمک دریافت میکنند، این همه را میدانیم.

خبرنگار:

پس شما خواستار چه هستید، آیا پاکستان طالبان افغان را دستگیر کند، آنها را از بین ببرد، یا در قید درآورند؟

رئیس جمهور کرزی:

نه، هیچ کدام آن، من طرفدار دستگیری یا کشتار نیستم، من طرفدار حفظ جان انسانها هستم و خواستار تامین صلح و عزت و وقار هستم، بنابرین، از دستگاه های پاکستان نیز میخواهم تا این را درک کنند و بدانند که استفاده ابزاری از تروریزم و افراطیت علیه همسایه ها یک بازی خطرناک است، مانند بازی با آتش است و این آتش امروز تاثیرات خود را بر پاکستان نیز داشته است، بنابرین زمان آن فرا رسیده است تا به عنوان همسایه های خوب باهم کار کنیم و برای ختم استفاده ابزاری از تروریزم همکاری کنیم، آرزو دارم دستگاه ها در پاکستان با افغانستان همکاری کنند و راه حل صلح آمیز به مشکلاتی که داریم و خشونتی که در برابر ما است دریابیم.

 

 

 

خبرنگار:

جناب رئیس جمهور! میخواهم بدانم که شما از پاکستان چه توقع دارید، خواست شما چیست، آیا چیزی وجود دارد  که انها ظاهراً وعده کرده اند اما انجام نداده اند؟

رئیس جمهور کرزی:

آنها هیچ کاری نکرده اند،

خبرنگار:

 خوب

رئیس جمهور کرزی:

حقیقت کلام این است که آنها هیچ کاری نکرده اند،

خبرنگار:

 تا شما دسترسی به ملا برادر پیدا کنید، شما گفتید طالبان را رها کنید؟

رئیس جمهور کرزی:

اما او در زندان های پاکستان است، کسیکه میخواهد صلح کند در زندان می افتد، آنهایکه میخواهند صلح کنند کشته میشوند، ما این را میدانیم.

خبرنگار:

شما خواستار رهایی شان هستید؟

رئیس جمهور کرزی:

یقیناً

 

خبرنگار:

قسمیکه طالبان دیگر رها شدند؟

رئیس جمهور کرزی:

یقیناً

خبرنگار:

خوب! این تعداد دیگر را که رها کردیم چه سودی داشته است؟

رئیس جمهور کرزی:

حداقل آنها آزاد هستند، آنها در زندان بودند چون صلح میخواستند، آنهایکه جنگ میخواهند حمایت میشوند، اما آنهائیکه صلح میخواهند، در پاکستان زندانی میشوند.

خبرنگار:

اما طالبان افغان و رهبران و سخنگویان آنها رسماً اعلام داشته اند که حاضر اند با امریکا صحبت کنند و نمیخواهند با شما مذاکره کنند.

رئیس جمهور کرزی:

این درست نیست، این چنین اظهارات را یک اداره استخباراتی برای شان میدهد، این ها حرف های طالبان نیست، این ها اظهارات ادارات استخباراتی خارجی است که بنام طالبان صادر میشود، ما میدانیم که طالبان میخواهند با ما صحبت و مذاکره کنند، تقریباً هر روز با ما در تماس هستند.

 

خبرنگار:

انها با امریکایان در قطر آشکارا در مذاکره هستند و اما با شما…؟

رئیس جمهور کرزی:

امیدوارم با حکومت افغانستان نیز وارد گفتگو شوند، من از طالبان شکایتی ندارم، آنها صلاحیت آنرا ندارند که یا با ما وارد صحبت شوند و یا هم مذاکره را با ما رد کنند، این در واقع یک بازی وسیع و بزرگ استخباراتی است که در افغانستان و پاکستان جریان دارد، بعضاً از جانب دستگاه ها در پاکستان و بعضا توسط ادارات بزرگتر، بنابرین من باید علیه ادارات بزرگتر شکایت کنم، شکایتی از طالبان ندارم، مخاطب من در اینجا دستگاه استخبارات پاکستان است، اگر نظامیان و استخبارات پاکستان با افغانستان همکاری کنند تا آینده بهتر در هر دو کشور تامین شود، وضعیت در دو کشور خیلی بهبود خواهد یافت. شاید ما هنوز با مشکلات روبرو باشیم، دستهای دیگری هستند که در اینجا بازی میکنند، اما با همکاری میان دو کشور، میتوانیم به موضوع دستهای دیگر رسیدگی کنیم. 

خبرنگار:

بازیگر اصلی ایالات متحده است، ایا امریکا با شما همکاری میکند؟ آیا شما آنها را همنوای خود نموده اید؟ و اگر امریکا این تلاش ها را سبوتاژ میکند، پس کوشش شما و پاکستان به ثمر خواهد رسید؟

رییس جمهور کرزی:

خوب، اگر پاکستان از این دید ما را همکاری کند که همسایه ما است، و ضرورت مشترک که ما به زندگی داریم، تا انرژی منطقه برای خدمت به منطقه از طریق ایجاد اشتغال صورت گیرد وجوانان هر دو کشور آینده بهتر داشته باشند، شاید اغلب مشکلات ما حل شود، من میدانم که ایالات متحده در کجا کمک کرده و در کجا نکرده است، و ما روی این مسائل با امریکایی ها در گفتگوی خیلی واضح هستیم، و در جاییکه ایالات متحده مانع واقع شده است، افغانستان با قاطعت تلاش کرده تا این مانع را دور کند و موفق شده است. افغانستان و امریکا در دو هفته یا سه هفته اخیر راجع به ابعاد روند صلح اختلاف نظر داشته اند، در این مورد من با رییس جمهور اوباما کار کردم  و آنرا حل کردم، لذا ما میدانیم برای حل مشکل به کجا مراجعه کنیم، بخشی از این مشکل میان ما و پاکستان است، بخشی دیگری از مشکل دیدگاه ایالات متحده و ناتو است، اینجا ما مسائل را تقسیم میکنیم، ما پاکستان را مسئول همه چیز نمی دانیم، نخیر، در حقیقت ما پاکستان را متهم نکردیم ما در صدد یافتن راه حل هستیم.

خبرنگار:

مشکل بزرگ بین شما و پاکستان چه است و همینگونه بین شما و امریکا؟

رییس جمهور کرزی:

امریکا و ایالات متحده به عنوان دو کشور مستقل در گفتگو اند، افغانستان این گفتگو را با استقلالیت  و توانمندی کامل و مطلق به پیش میبرد، شاید در پاکستان این را احساس نکنند، دوم، اینکه افغانستان با پاکستان و مردم آن مشکل ندارد، بلکه با روش و برداشتی مشکل دارد که دستگاه های نظامی و استخباراتی پاکستان از منافع خود در افغانستان و منطقه دارند و آنرا دنبال میکنند، اما تاکید ما اینست که شما اینگونه به منافع تان دست نخواهید یافت.

بنابرین، ما مشکل خود را با پاکستان داریم، ما میخواهیم که این مشکل بگونه ای حل شود که طرف سوم نتواند در آن بازی مخرب را انجام دهد، ما روابط و مشکلات خود را با ایالات متحده نیز داریم که در مورد آن با امریکا به طور مستقیم و واضح در گفتگو هستیم.

 خبرنگار:

 مردم میگویند که مشکل اصلی بین شما و ملا عمر است! این مشکل بین شما و او چگونه خواهد شد؟ او قانون اساسی را قبول ندارد و خود را امیر المومنین میداند، در انجا به وی بیعت شده است، چگونه میشود که امیر المومنین بخشی از نظام شما شود؟

رییس جمهور کرزی:

حکومت طالبان در سال 2001 قدرت را در کندهار به من واگذار شدند، انها به من نامه رسمی ایرا از شورای وزیران طالبان آوردند، که این امر در مصاحبه های مسوولین مختلف طالبان نیز گفته شده است لذا ان مشکل حل است، بین من و ملا عمر از این لحاظ هیچ مشکلی وجود ندارد، من با هیچ کسی در افغانستان مشکل ندارم.

خبرنگار:

ولی طالبان با وی بیعت نموده اند و امیر المومنین یا وزیر اعظم یا رییس جمهور میتوانند شوند؟ یا چطور؟

رییس جمهور کرزی:

خوب، این در قانون اساسی تسجیل است، مانند سایر افغانها از امتیازات و مکلفیت های که در قانون اساسی درج است، برخوردار هستند  و با تامین صلح ، افغانها میتوانند با هم یکجا شده تا روی همه این مسایل صحبت کنند، این یک مساله داخلی است.

خبرنگار:

و شما برای رضایت آنها قانون اساسی را تغییر داده میتوانید؟

رییس جمهور:

یقیناً، اگر این از طریق میکانیزم های که افغانها دارند مانند لویه جرگه که مردم افغانستان در آن سهیم شوند ، صورت گیرد، بلی چرا نه، اما من میخواهم به نکته اصلی برگردم، روابط بین پاکستان و افغانستان چندان خوب نیست، چون مردم افغانستان خواهان حسنه ترین و بهترین روابط با پاکستان است، آرزو دارم ادارات نظامی و استخباراتی در پاکستان نیز این وضعیت را درک کنند و آرزو دارم با حکومت آینده افغانستان که تا یک سال دیگر روی کار خواهد آمد، پاکستان از فرصت استفاده کرده و با آنها روابط خوب داشته باشند.

خبرنگار:

حکومت آینده از کی خواهد بود؟

 

 

 

 

رییس جمهور کرزی:

 مردم افغانستان در این مورد انتخاب خواهند کرد.

خبرنگار:

 شما در انتخابات سهم میگیرید؟

رییس جمهور کرزی:

نخیر!

خبرنگار:

آیا اراده تعدیل در قانون اساسی را دارید؟

رئیس جمهور کرزی:

نخیر،

خبرنگار:

در میان کسانیکه نامزد میشوند، از کی حمایت میکنید؟

رییس جمهور کرزی:

خوب، من نهایت تلاش خواهم کرد تا  پروسه انتخابات را به پیش ببرم، تا اینکه از نامزدی حمایت کنم.

 

 

 

 

خبرنگار:

برخی ها فکر میکنند برادر تان خود را در انتخابات نامزد میکنند،

رییس جمهور کرزی:

منحیث یک تبعه افغانستان، وی حق دارد اما مشوره من این است که این کار را نکند.

خبرنگار:

بسیار تشکر،

رییس جمهور کرزی:

خدای دی راوله، مننه، تشکر!