نبود آب، خطر مصاب شدن کارکنان صحی و بیماران را به کووید 19 بیشتر می کند
کابل/ 24 قوس/ باختر
سازمان صحی جهان و یونیسف هشدار داده اند که در حدود 1.8 میلیارد نفر، به دلیل کار در تأسیسات صحی که به آب دسترسی ندارند و یا به دلیل استفاده از این مراکز، در معرض خطر شدیدتر ابتلا به کووید 19 و امراض دیگر قرار دارند.
در خبرنامۀ که از سوی این نهادها نشر شده است٬ آمده است؛ داکتر تدروس آدهانوم گیبریوس، رییس عمومی سازمان صحی جهان گفته است: «کار کردن در یک مرکز صحی که به امکانات آب، فاضلاب و بهداشت دسترسی ندارد، به مانند این است که نرس ها و داکترها را بدون وسایل حفاظت شخصی به وظیفه فرستاده باشیم»٬ است.
وی هچنان افزود: آب، فاضلاب و بهداشت در تأمین مصونیت کارکنان صحی و بیماران، نقش حیاتی و بنیادی دارد٬ اما با این وجودهم فراهم آوری این خدمات هنوز در اولویت کاری قرار نگرفته است. در سرتاسر جهان، از هر 4 مرکز صحی، یک مرکز به خدمات آبرسانی دسترسی ندارد؛ از هر 3 مرکز صحی، یک مرکز به امکانات بهداشت دست در جاییکه خدمات مراقبتی فراهم می شود، دسترسی ندارد؛ از هر 10 مرکز صحی، یک مرکز فاقد امکانات و خدمات فاضلاب است. و یک مرکز از هر سه مرکز صحی، زباله جات را به شکل مصوون جداسازی نمی کند. اما در افغانستان از هرسه مرکز صحی، یک مرکز به خدمات آبرسانی دسترسی ندارد؛ از هر 5 مرکز صحی، یک مرکز فاقد امکانات شست و شوی دست است٬ اما میزان رعایت بهداشت دست در حد پایین 24 فیصد است و یک مرکز صحی از هر چهار مرکز، فاقد امکانات و خدمات فاضلاب است.
به گفتۀ هنریه تافور، رییس اجرایی یونیسف؛ «فرستادن کارکنان صحی و بیماران، به مراکزی که فاقد آب پاک، تشناب مناسب و حتی صابون هستند، زندگی شان را به خطر می افکند.
وی افزود: “این مشکل قبل از همه گیری کووید 19 نیز وجود داشته است٬ اما امسال چشم پوشی از تفاوت ها و کاستی ها غیر ممکن است. چنانکه به دنیای بعد از کرونا می اندیشیم، حصول اطمینان از این که اطفال و مادران ما به مراکز مراقبتی دارای امکانات کافی آب، فاضلاب و بهداشت میروند، صرفاً چیزی نیست که بگوییم می توانیم و باید انجام دهیم بلکه چیزی است که انجام آن از واجبات است.»
در خبرنامۀ این نهادها تائید شده است که سرمایه گذاریهای فوری و تصاعدی در بخش آب، بهداشت و فاضلاب دارای بازده های بزرگی اند: بهبود وضعیت بهداشت در مراکز صحی «بهترین دستاورد» در غلبه بر مقاومت انتی میکروبی است. این امر، چون سبب کاهش انتان های ناشی از عدم مراقبت صحی (که تداوی آن پرهزینه است) می شود٬ هزینه های حفظ الصحه را کاهد می دهد. باعث صرفه جویی در زمان می شود، چون کارکنان صحی مجبور نیستند تا برای بهداشت دست در جستجوی آب برآیند.
تأمین آب، بهداشت و فاضلاب می تواند جان میلیون ها زن باردار و نوزاد را نجات دهد و از میزان ولادت های مرده(still-births) بکاهد.
نازیلا عزیزی
