در مراسم تجلیل از روز جهانی زن
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلات و سلام علی خاتم الانبین،
حضار گرامی، وزیر صاحب های محترم، خواهرها و برادرهای عزیز السلام علیکم!
خوش هستیم که در یک محفل مهم اجتماعی شرکت می کنیم که محفل بزرگداشت از روز بین المللی زن . پیش از اینکه بروم به حرفهایم در این موضوع، متأسفانه دیروز بازهم در خوست و در کابل حملات انتحاری صورت گرفت که باعث شهادت قریب به بیست تن از طفل، نوجوان، مادر و ریش سفید وطن، مردم عام و زحمت کش کشور ما شد، در این مورد بعداً برمیگردم و صحبتی دارم.
خوشبختانه افغانستان عزیز ما در ده سال گذشته در ترقی زن افغانستان و در پیشرفت زن افغانستان قدمهای نهایت کامیاب و شایسته ای برداشت ، قسمیکه معینه صاحب فرمود بسیار دخترهای وطن امروز به مکتب و تحصیلات عالی می روند، بسیارشان تعلیم یافته آراسته به ماستری و دکترا دوباره به وطن برگشتند و دارند در وطن خود کار می کنند و دیروز ما برای بار اول در دفتر سخنگوی ریاست جمهوری یک دختر شایستهء افغان را که تعلیم بسیار عالی کرده است، به صفت معاون سخنگوی ریاست جمهوری تعیین کردیم که البته نتیجه کوشش خودشان در این ده سال بوده و در ساحات دیگر زندگی داکترها و انجنیرهای زیادی داریم و از دید من پیشرفت اجتماع ما، پیشرفت خصوصاً زن در اجتماع ما تنها و تنها از راه تعلیم و درس ممکن است.
هیچ راهی دیگری ما را به هدف ترقی زن در کشور ما و رساندن زن به جایگاه برحق اشكمك نمي كند ،مگر از راه تحصیل، در حالیکه ما از این پیشرفتها خوش هستیم، آنرا تجلیل می کنیم به آن می بالیم، می دانیم و این را هم که در کشور ما خشونت هم است، خشونت علیه زن در محیط زندگی ما از حالات خانواده گي و خشونت علیه زن از حالات کشور ما از جنگ ایجاد شده در کشور ما، که بدست هر دو طرف جنگ بازهم زن و خانواده و اولادش ضربات شدیدی را متقبل می شوند، در قسمت خشونتهای اجتماعی علیه زن فقط یک راه است، او اخلاق بهتر همه ای ما خصوصاً مردها و تبلیغ علمای کرام دین که از فرد دیگر جامعه ای ما کرده احکام دین را بهتر می داند، پس تبلیغ علمای دین ما و تبلیغ بزرگان قوم ما در وطن ما اصطلاح مردانه به کسی داده می شود که او باغیرت باشد پس با کسی که از لحاظ توان فزیکی با مرد همسان نیست، زورگویی کردن و زور استعمال کردن مردانگی نیست، مردانگی در عزت دادن به زن است، در حرمت کردن مقام زن است.
آرزوی من از علمای کرام دین، از بزرگهای قوم و از تعلیم یافته های کشور این است، که در این مورد تبلیغ زیاد کنند ولی ترقی افغانستان و خصوصاً ترقی زن در افغانستان تنها و تنها از طریق تعلیم یافتن همه ماست هم زن و هم مرد، در کشور ما البته زن ها در این راستا کوشش زیاد کردند و خود را بهتر رساندند. بسیاری از دخترهای افغانستان که به تعلیم و تحصیل به خارج رفتند، پس آمدند، یگان بچه ها نیامدند، گریختند، مردها گریختند، زنها وطندوستی خود را ثابت کردند، مردها گریز خود را ثابت کردند.
پس همان مردهای هم که گریختند اگر مرد هستند از دخترهای افغان یاد بگیرند و پس بیایند به وطن خود و در اینجا خدمت کنند. من تکرار نمی کنم پیشرفتهای را که معینه صاحب گفتند و پیشرفتهای زیادی را که داریم خوش هستیم قانع نیستیم، خوش هستیم، باعث قناعت ما نیست باید بسیار بکوشیم بسیار بکوشیم و در قسمت ترقی و تعالی وطن ما هیچ وقت قناعت نکنیم بلکه زیادتر بخواهیم و زیادتر بخواهیم.
خواهرهای عزیز و برادرهای عزیز!
دو، سه سال می شود بسیار تبلیغات است در وطن ما، در این تلویزیونهای وطن ما بسیار تبلیغات است در وطن ما که سال ۲۰۱۴ می آید، این سال ۲۰۱۴ حالا یک فلم شده برای ما، فلم ۲۰۱۴، آنهای که در وطن ما که حساب خود را هنوز هم به ترتیب هجری شمسی عنعنوی خود ما می کنند ما در حکومت به حساب دیگران آمدیم، به حساب خارجی ها سالها را حساب می کنیم، ماه ها را حساب می کنیم، می گویند: "چې اوسې په خوی به دهغو شې" چون بسیار همراه شان نشست و برخاست کردیم همان طور شدیم ۲۰۱۴، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۲ می گویم ولی مردم وطن هجری شمسی می گویند ۱۳۹۱، ۱۳۹۲ و ۱۳۹۳، گاهی شما شنیدید که کسی گفته باشد که از ۱۳۹۳ تشویش دارم، هیچ نشنیدیم، شنیدید؟ گاهی من خوب که نشنیدم که صاحب والله من از ۱۳۹۳ تشویش دارم، پس از ۱۳۹۳ تشویش نداریم، از ۲۰۱۴ تشویش داریم که یک چیز است، اینکه چرا از ۱۳۹۳ تشویش نداریم از ۲۰۱۴ تشویش داریم، چون ۲۰۱۴ را هر روز تلویزیونهای ما و بی بی سی و سی ان ان گفته راهی هستند.
۲۰۱۴ هیچ چیزی نمی شود، خیر خیرت است، در این وطن به تمام معنا بهتر می شویم به اطمینان برایتان می گویم که بهتر می شویم، انتخابات می کنیم، حکومت می آوریم، رئیس جمهور نو می آوریم، رئیس جمهور نوی که میاید، آن حکومت نوی که می آید از اشتباه های ما دیده کار ما را دیده، یا سیل بین بوده یا در کار همراه ما دخیل بوده و می فهمد که چی کردیم و چه اشتباه کردیم و او به اساس تجربه ای که دارد حکومت بهتری بناء می کند، برایتان حکومت بهتری می آید، استعدادهای بهتر می آیند، جوانهای بهتر آمدند، آنها دارند روز به روز جذب می شوند در اداره ما، منابع بسیار هنگفتی داریم در زیر زمین خود، در هر گوشه افغانستان، جای از کشور ما نیست که منابع بزرگی نباشد.
بعضی از کشورها پیش از پیش نوشته کرده اند، به شمول امریکا که فلانی چیزی می خواهیم، از حال بر ما نوشتند که چون ما و شما متحد هستیم فلانی مواد زیر زمین تان را ما کار داریم، دیگر کس را ندهید ما گفتیم بیاید باز گپ می زنیم به تمام معنا یک کشور هستیم به یک آینده درخشان. به ترلیون دالر مواد زیر زمین داریم یک ترلیون هزار بلیون می شود به ارزش ترلیونها مواد در زیر زمین خود داریم از تیل تا گاز تا چیزی که حالا نو برآمده بنام عناصر نادره تا آهن تا مس تا دیگر دیگر، همه اش را داریم چیزی که نداشتیم و به همان دلیل خوار و زار و بیچاره و بدبخت هم شدیم انسان تعلیم یافته بود به دیگر معنا آدم نداشتیم آن را هم روز به روز زیاد شده میرود، امسال پانزده میلیون دالر بیت المال که خواری و زحمت دهقان و بزگر و خواری کش افغانستان است، پانزده میلیون دالر از عایدی که آنها به این خاک میاورند سپرده می شود به جوانهای وطن که بروند تحصیل کنند، پانزده میلیون دالر حداقل هزار تا یک و نیم هزار جوان شما دختر و بچه می رود تحصیل می کنند، پس می آیند پس ما از ۲۰۱۴ تشویش داریم از ۱۳۹۳ تشویش نداریم به هیچ عنوان این ما را بر می گرداند به حادثه دیروز، دیروز طالبان دو جای را بمب منفجر کردند یا بنام طالب اعلان شد و حال صدایش را نمی فهمم که راست است یا دروغ ، گفت که طالب، و اعلان اینطورشد که امروز صبح می دیدم درخبرها که طالب می گوید که من درمقابل وزارت دفاع افغانستان، در خوست مردم عام افغانستان را به این خاطر کشتم که به امریکا زور خود را نشان بدهم.
مردم خود را کشتم، طفلک های وطن خود را کشتم، همین طور خط تیر شد درخبرها که بخاطری بمب را منفجر کردم و در آن بمب زن وطفل بیچارۀ افغانستان کشته شد تا زور خود را به امریکا نشان بدهم. در حالیکه نماینده های اینها و کلانهای این ها هر روز با امریکا صحبت دارند.
ما خبر داریم برای ما می گویند، هم خود خارجی ها برای ما می گویند و هم طالبان وطندوست میایند پشت سر ما را خبر میکنند که در بین کلانهای ما و امریکا این معامله روان است، هوش تانرا بگیرید. در اروپا و در ممالک خلیج هر روز بین امریکایی ها وخارجی ها وطالبان صحبت است. و امریکا می گوید که طالب دشمن من نیست و من همرای طالب کدام جنگ ندارم ولی بنام طالب هر روز در وطن ما مردم آزاری میکنند.
طالب هم هر روز با امریکایی ها درصحبت است ولی درکابل و در خوست باز بمب منفجر میکند که من به امریکا قوت خود را نشان بدهم، نخیر! این بمب هاییکه دیروز خوست و در کابل منفجر شد در این قوت نشان دادن به امریکا نبود، در حقیقت خدمت به امریکا بود! در خدمت به امریکا بود، درخدمت به همین شعار ۲۰۱۴ بودکه ما را بترساند که اگر این ها نباشد، من نمی گذارم تان.
پس در حقیقت بمب هاییکه دیروز منفجر شد بنام طالب درحقیقت خدمت به خارجی ها بود، خدمت به این بود که حضور خارجی ها در افغانستان باشند، نروند. از راه آوردن ما بترس که البته ما ازین گذر ها بسیار گذشتیم.
از طرف دیگر جامعۀ جهانی هر روز میگفت که ما میرویم، میرویم و میرویم، ما هم گاهی گفتیم، بروید وگاهی هم گفتیم خیراست نروید، تا این روز های آخر که باز آمدند و می گویند نمیرویم، دیروز پریروز سکرتر جنرال ناتو آمد به پاکستان به همراه ما صحبت داشت گفت که تمام کشورهای ناتو یک نوع حضور را در افغانستان میخواهند، تمام کشورهایش، ۲۷ کشور و به اضافه این ۲۷ کشور ناتو، ۱۰ کشور دیگر هم میخواهد که در افغانستان باشند.
ما گفتیم درست است باشید ولی این بار زیر شرایط ما، دفعۀ قبل خو ده سال پیش بنام جنگ علیه تروریزم و بعنوان ملل متحد آمدید، بنام جنگ علیه تروریزم و بعنوان فیصلۀ شورای امنیت ملل متحد آمدید، این بار که در افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴ می باشید هرکدام تان جدا جدا به همراه مردم افغانستان معاهده امضا کنید، در آنصورت خوش آمدید، باشید.
تعداد محدود تان در ساحاتیکه ما برای تان تعیین میکنیم و با حدود و چوکات بندی که ما برایتان میدهیم، قانون ما را عزت و حاکمیت ملی ما را عزت کنید، رسم، عنعنه و رواج ما را عزت کنید، ما منفعت شما را درک میکنیم، اگر نمی داشتید، هیچ نمی آمدید.
ما هم منفعت داریم، ملتی هستیم، تاریخ داریم، کار های درین دنیا کردیم، اسپ ما دویده دراین منطقه، بسیار دویده در چهار طرف این منطقه، فتوحات کردیم، امپراطوری های ساختیم، افتخاراتی داریم، رنجهایی هم کشیدیم، پس شما دنیا و امریکا در افغانستان با یک هویت مشخص تاریخی سخت مغرور و با افتخار روبرو هستید، با یک آدم بی نام و نشان روبرو نیستید، با افغانستان روبرو هستید، افغانستان که در هرساحه زندگی چیزی به جا گذاشته، از مولانا تا ابو علی سینا تا سید جماالدین افغانی در علم و فرهنگ و ادب و الهیات، از سلطان محمود غزنوی تا احمد شاه ابدالی در فتوحات و باز در دو قرن گذشته از شکست آنهاییکه خیال کردند که شکست افغانستان آسان است و شکست خورده و درمانده وفرو پاشیده ازینجا رفتند.
پس افغانستان جایگاه خود را دارد وخود را باید بشناسد.
خواهران و بردران عزیز!
زمانیکه بعد از ختم جهاد زیر پای شدیم ، بعد از شکست شوروی نقص هیچ کسی دیگری نبود، هیچ خارجی را ملامت نکنید، خود را ملامت کنید. از خوش دلی خود برباد شدیم، این در جهاد ماکمک کرده دوست ماست، آن در جهاد ما گندم کمک داده دوست ماست، همسایۀ ماست، آن رفیق ستراتیژیک ماست، نخیر!
خود، خود را خراب کردیم، اردوی خود را زیر پای کردیم، عسکر خود را زیر پای کردیم، طیارات خود را سر خود استعمال کردیم، تانک خود را بالای خود استعمال کردیم، پس خراب شدیم.
حال آن روز نیست همگی آگاه هستیم، ترقی هم بسرعت جریان دارد، نسبت به من چون من کمتر میروم به دکان و به بازار وکمتر می بینم جوانان کشور را که تحصیل کرده، یگان تای آنها را می بینم، شما روزمره به جریان هستید، می بیند که چقدر تغییر درین کشور آمده است.
از ارزگان دیروز نزد من مردم آمده بودند، از ارزگان که پارسال ۱۵ نفر یا ۱۰ نفر به کانکور کامیاب شدند، بشمول دخترها امسال ۳۹۱ نفر تا۴۰۰ نفر کامیاب شدند، از کندهار که زیر ضرب ترور و مکتب سوختاندن و بیچاره گی و کشتن کلانهای قوم های شان، مکاتب اش بسته شده بود، امسال قریب به دوهزار نفر امتحان داد و نمی دانم ۸۰۰ یا ۹۰۰ نفر کامیاب آمد، ۱۶۰۰ نفر امتحان داد، ۸۰۰ یا ۹۰۰ نفر کامیاب داد بشمول ۵۹ یا ۹۰ یا زیادتر دختر. هرگوشه افغانستان همین طور بچه ودخترش آمده به تحصیلات عالی کامیاب شد است.
۵۷ هزار پذیرفته، فکر کنید ۵۷ هزار جوان شما، بچه و دختر تان در پوهنتون های مملکت راه پیدا کرده اند، ۵۷ هزار، این ۵۷ هزار هرکدامش یک قوت منسجم توپدار و تانکدار و علم دار و پیسه دار است، این قوت مملکت است. پس افغانستان عزیز ما بدون شک به طرف ترقی روان است. آنهاییکه بدخواهی این ملت را دارند بدانند که ما از آن پل لرزان تیرشده ایم.
آنهاییکه بدخواهی این ملت را دارند، بدانند که این خاک از آن پل لرزان تیرشد، حال اگر اینها می خواهند این پل را لرزانک بکنند، راه خود را بند میکنند باز تیر شده نمی توانند ازین پل، به این طرف، ما که بطرف ترقی روان هستیم آمده نمی تواند، آنجا می ماند خشک و پریشان آخر هم میروند یک جای دیگر. پس رسیدیم ازین پل ما بطرف ترقی هستیم، ما بطرف سعادت هستیم، ما بطرف پیشرفت هستیم، ما بطرف آبادانی کامل هستیم.
دنیا خوش آمدند به همراه ما باشند به شرایط ما، اگر شرایط ما را نمیپذیرند خوش آمدند بروند به وطن خود شان، تشکر شان می کنیم ولی وطن ما راه خود را به پیش دارد و به پیش میرود، به بازوی نسل جوان این وطن عزیز ما. بازهم این روز را برای زنهای افغانستان، روز پیشرفت شانرا، روز ترقی شانرا مبارک می گویم، سختی های تیر نشده، ترقی ما قیمت دارد به این ترقی قیمت پرداختیم، بسیار قیمت پرداختیم.
دیروز بسیار ناوقت شام طرف های۹ بجه یا ۱۰ بجه شب یک حادثۀ شد، ملیشه های خارجی رفته بودند و یک محصل را آزار داده بودند، مثلیکه چند وقت پیش محصلین را در جلال آباد آزار دادند، من بسیار ناراحت شدم و تا طرفهای یازده و نیم تا دوازده بجۀ شب مصروف این کار بودم، شب هم بسیار ناآرام بودم، هر روز این جریان تکرار میشه ولی به همرایش هر روز خبر خوش ترقی وطن هم میاید. هر روز، از یک طرف خبر بد برایم آمد که محصل را خارجی ها آزار داده و از طرف دیگر شنیدم که جوانان افغانستان ۵۷ هزار به تحصیلات عالی رفتند و باز همان جوان را پیداکردم. پریروز جوانان ننگرهار نزدم آمده بودند به همراه من صحبت کردند باز دیشب این جوان دیگر را هم پیدا کردم و به همرایش صحبت کردم، ازبندی خانۀ خارجی ها کشیدم اش، گفتم بچیم برو پس به لیلیه ات، برو پوهنتون ات، بی غم تحصیل ات را بکن،. رفت، محصل صنف سوم انجینری بود، تحصیل خود را میکند، به سال آینده فارغ میشود، همین جوان باز پل و سرک، راه وطن ما را میسازد. پس افغانستان سربلند سربلند تر بطرف ترقی بهتر، بسرعت و به قوت در حال حرکت است به دعای شما مادران و خوهران کشور.
بخیر باشید! به امان خدای تان !
