تبصره

کابل/ ۲۵  حوت/  باختر

نوروز سرآغاز فصل بالندگی و رویندگی است چه خوب است که ما آن را جشن سازندگی برای صلح نیز قیاس  کنیم و با تعهد همگانی، سال جدید و قرن جدید را با آشتی و نوید قطع جنگ استقبال کنیم.

 مفسر آژانس باختر می نگارد؛ سال ۱۳۹۹ به پایانش نزدیک می شود و ما با نوروز ۱۴۰۰ ،نه تنها سال جدید بل قرن جدید را به میزبانی می نشینیم پس نوروز آینده ،متمایز تر از هر نوروزدیگر است.

نو روزسرآغاز فصل بالندگی و رویندگی است، جشن شادی بخشی که هر سال با آمدن بهار روح تازه‌ یی از تحول و تغییر در کالبد انسان  می‌دمد، پس این زیبا است که می گویند نوروز آغاز بهار و آغاز رستاخیز طبیعت است.

این جشن کهن باستانی، جشن همگانی مردم ما است که در ابعاد گونه گون قابل تعریف است، نو روز تنها یک نام نیست، بازگو کنندۀ هویت و یک تمدن کهن است که درازای آن به چندین هزار سال می رسد،  نو روز فقط جشن آغاز سال نو نیست. بل ما با برگزاری جشن نوروز، از تاریخ فرهنگی و باستانی کشورخود  (آریا زمین) جشن می‌گیریم. با یاد بود ازنو روز در حقیقت ما بر تداوم سنن باستانی و حیات فرهنگی خود که توانست تا امروز ادامه یابد صحه گذاشته ایم و دیگر این که، با برگزاری جشن نو روز، به هموطنان خود که رنجدیده و متاثر از جنگ  اند این امید را زنده می کنیم  و آنان را باورمند به زندگی عاری از خشونت و جنگ می کنیم، این نکته قابل درک است که از بین همه تشنج و جنگ‌ ها، آفات و دگرگونی های  تاریخی و اجتماعی ، چیزی که ماندگار باقی ماند و  خود را حفظ کرد، ارزش های فرهنگی ما به خصوص نو روز ‹جشن کهن آریاییان› است، نو روز نقطۀ مشترک اتصال مردم ما است،  ما در کشوری زندگی می کنم که تنوع قومی به آن ارزش بخشیده است با نو روز همه خود را عضوجامعه فکر می کنند و با وجود زبان های مختلف و موجودیت اقوام گونه گون، تفاوتی بین هویت خود و دیگران  نمی‌بینند و با اطمینان می توان گفت که نو روز جزی از هویت همگانی مردم افغانستان است

نو روز هویت ملی، تجربه و خاطرات مشترک تاریخی میان افغانان است که سینه به سینه انتقال یافته است و به عنوان محور در هویت سازی ما  نقش داشته است.

با تاسف در سال های اخیر پدیدۀ زشت در حال ترویج شدن است که گواه نو روز ستیزی است در حالی که نو روز تجلیل از آغاز رستاخیز طبیعت است، شکر کردن به نعمت های الهی است، گذر از دشواری های روز های سرد است  که نمی تواند  باور ها و عقیدۀ  والای معنوی ما را آسیب رساند، چه خوب است که از نو روز به حیث یک جشن باستانی حمایت شود و از آن به عنوان فرصت برای آشتی و کنار آمدن ها سود بردنآآن .

امید است که مسوولان نظام در تجلیل و گرامیداشت از نو روز آینده  که نه تنها ما را وارد سال ۱۴۰۰ می کند بل ما را وارد قرن تازۀ هجری خرشیدی می کند با برنامه های متنوع تر تجلیل کنند.

باید ازنو روزبه عنوان نمادی از انرژی و منابع طبیعی و استعدادهای انسانی در راستای، تحکیم وحدت ملی، حمایت از ارزش‌های فرهنگی و همگرایی ملی استفاده کرد، سرمایه ‌گذاری بالای ارزش های ملی و فرهنگی راعبور از بحران فرهنگی در کشور را مساعد می کند که باید این فرصت را از دست نداد بل آن را دریافت و تقویت کرد.  صائم