متن سخنرانی داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه جمهوری اسلامی افغانستان در کنفرانس ژنو درنشست جانبی: تحرک جمعیت و وضعیت مهاجران و بی‌جاشدگان داخلی در افغانستان

کابل 7 قوس باختر
متن سخنرانی داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه جمهوری اسلامی افغانستان در کنفرانس ژنو درنشست جانبی: تحرک جمعیت و وضعیت مهاجران و بی‌جاشدگان داخلی در افغانستان
تاریخ: 7 قوس 1397
رییس اجراییه در نخستین روز کنفرانس ژنو در باره افغانستان در نشست جانیی تحت عنوان: «تحرک جمعیت و وضعیت مهاجران و بی‌جاشدگان داخلی در افغانستان» که از سوی کمیشنر عالی سازمان ملل متحد آقای فلیپی گرندی مدیریت می‌شد اشتراک و سخنرانی کرد.
رییس اجراییه در این نشست با تشکر و قدردانی از کشورهای کمک کننده، دستارودها و چالش‌های افغانستان را در قبال مهاجرین و بی‌جاشدگان داخلی برشمرد و از کشورهای کمک کننده در خواست نمود تا افغانستان را در بخش کمک‌های انسانی یاری نمایند.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيْمِ
عالی‌جنابان؛
مهمانان گرانقدر از جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان؛
نمایندگان محترم کمیساری‌ عالی سازمان ملل برای پناهجویان، اتحادیه‌ی اروپا، سازمان بین‌المللی مهاجرت و سایر سازمان‌ها؛
خانم‌ها و آقایان!
به نمایندگی از حکومت وحدت ملی جمهوری اسلامی افغانستان از همه‌ی شما به خاطر اشتراک و حضورتان در این نشست جانبی که به موضوع مهم «حرکت جمعیت و وضعیت مهاجران و بیجاشدگان در افغانستان» می‌پردازد تشکر می‌نمایم. از کمیشنر عالی سازمان ملل فلیپو گرندی به خاطر گردانندگی نشست امروز و از کارشناسان و متخصصانی که در این بحث اشتراک نموده‌اند نیز تشکر و قدردانی می‌کنم.
امیدوارم بحث‌های امروز ما را در یافتن و رسیدن به راه‌ حل‌های عملی و پایدار برای ملیون‌ها شهروند افغانستان که در داخل کشور بیجاشده‌اند یا در بیرون از کشور به عنوان مهاجر و پناهجو زندگی به سر می‌برند یاری رساند.
در تلاش هستیم تا راه‌هایی را به بررسی بگیریم که بتوانیم با استفاده از آن‌ها مهاجران افغان، عودت‌کنندگان، ‌بیجاشدگان داخلی و پناهجویان را در هرجایی‌که هستند، با استفاده از رویکردهای مناسب کمک نماییم و تعهد خود را برای یافتن راه حل‌های پایا برای آنان چه در داخل افغانستان و چه در کشورهایی میزبان ابراز بداریم و راه‌هایی را جستجو کنیم که زندگی و معیشت آنان را بهبود بخشیم.
برای دست یافتن به این اهداف و پایان آوردن بار جمعی خواهان رویکرد مشترک تمام اعضا و طرف‌های دخیل در قضیه هستیم تا در همکاری با یکدیگر راه‌ حل‌های پایا و عملی را جستجو نماییم.
افغانستان یکی از عمده‌ترین کشورهای جهان است که با بحران مهاجرت و مهاجرین روبرو است. بیش‌تر از یک ربع شهروندان کشور در چهل سال گذشته به یکی از کشورهای خارجی مهاجرت کرده است. این بی‌جایی‌ها از ۱۹۸۰ به این‌سو به اشغال نظامی، حملات تروریستی، جنگ‌های تحمیلی، حوادث طبیعی و فقر نسبت داده شده است و تا اکنون فشار آن را برشانه‌های خود در بخش رسیدگی به این معضل و ارایه‌ی خدمات اساسی چون مراقبت صحی، حفاظت اجتماعی، تعلیم و تربیه و نگه‌داری از آسیب‌پذیرترین افراد جامعه احساس می‌کنیم.
با اغتنام از فرصت از حکومت و مردم جمهوری اسلامی ایران و پاکستان به خاطر میزبانی سخاوتمندانه‌ی مهاجران افغان طی سالیان متمادی و از همکاری آنان در مراحل مختلف برای بحث جهت یافتن راه حل‌های دایمی تشکر و قدردانی می‌کنم.
درحالی‌که حدود شش ملیون افغان از سال ۲۰۰۲ به اینسو به وطن خود برگشته‌اند، ما همین اکنون بیش از سه ملیون مهاجر در کشورهای همسایه و دیگر بخش‌های جهان داریم. ما از کمک‌ها و سهولت‌های ارایه شده توسط کمیساری عالی سازمان ملل برای پناهجویان، سازمان بین‌المللی مهاجرت و دیگر نهادها که از نزدیک با افغانستان همکاری دارند تا به معضل برگشت پناهجویان رسیدگی شود تشکر می‌نماییم. می‌دانیم این کار ساده‌ای نیست و کارهایی زیادی باقی اند تا فضا و زمینه‌ی مناسب را برای عودت داوطلبانه، در امن و آبرومندانه مهاجران و ادغام مجدد آنان در جامعه فراهم سازد.

خانم‌ها و آقایان!

بدون تردید موضوع مهاجران و پناهجویان یکی از چالش‌های عمده‌ای است که جامعه‌ی جهانی به آن روبرو است. در نمونه افغانستان می‌توانم به افتخار به دستاوردهایی که در سالیان اخیر در پی تلاش‌ها و زحمات مردم ما و کمک‌های سخاوتمندانه کشورهای کمک کننده به دست آمده است اشاره نمایم. ما با استفاده از این کمک‌ها توانستم بنیاد یک جامعه‌ی پساجنگ را بگذاریم و در سیاست، ثبات، و توسعه‌ی اجتماعی و اقتصادی سرمایه‌گذاری نماییم. البته به رغم این پیش‌رفت‌ها هنوز با چالش‌های جدی امنتیی روبرهستیم و نیازمند اقدامات بیش‌تر و فراگیرتر برای بهبود وضعیت می‌باشیم تا افغان‌ها بتوانند احساس امنیت نمایند و به خانه‌ها‌ی خود برگردند.
تلاش برای دست یافتن به یک صلح عادلانه، همه شمول و پایدار در افغانستان با حفظ دستاورهای هفده سال اخیر و به هدف تأمین ثبات یکی از اولویت‌های حکومت افغانستان به شمار می‌رود. اما این هدف را تنها با همکاری و تعاون یکدیگر و به کمک جامعه‌ی جهانی می‌توانیم به دست آوریم.
با در نظرداشت این اصول و اتخاذ اقدامات قاطع، حکومت وحدت ملی کمیسیون عالی بین‌الوزراتی امور مهاجرین و پناهجویان را تأسیس نموده است که در زمینه ارایه پاسخ‌ها و طرح‌های جامع به مشکلات مهاجران و بی‌جاشدگان و امور مربوط به آنان با استفاده از تجارب و داشته‌های سازمان ملل و دیگر نهادهای همکار متخصص کار می‌کند.
به نمایندگی از بلندترین نهاد تصمیم‌گیرنده در سطح ملی در مورد برگشت و ادغام مجدد افغان‌ها، کمیسیون عالی امور مهاجرین و کمیته فرعی شورای وزیران مشوره‌ها و راهنمایی‌های راهگشایی ارایه نموده‌اند. کمیته اجرایی بیجاشدگان و عودت کنندگان، که من آن را شخصا از آغاز تأسیسش در سال ۲۰۱۶ رهبری می‌کنم، سازوکار مهمی برای هماهنگی برای پاسخ به نیازهای بیجاشدگان و عودت کنندگان فراهم می‌سازد و برای برآورده شدن هدف مشترک ما و شما که باید مهاجران و بیجاشدگان به امنیت دست یابند و موفقانه در ساختار اجتماعی-اقتصادی افغانستان جذب و ادغام شوند کار می‌کند.
در ماه ستبامبر فرمان ریاست جمهوری در باره اختصاص زمین برای عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی صادر گردید.
برنامه‌های بزرگ و چند لایه‌ای برای ادغام در سطح کشور در مطابقت به چوکات ملی صلح و توسعه‌ی افغانستان تطبیق گردیده اند که به صورت خاص به قضیه بیجاشدگان داخلی و عودت کنندگان می‌پردازند. این برنامه‌ها تلاش می‌کنند توسعه پایدار و هم‌پذیری اجتماعی را به هدف نابودسازی جنگ تشویق نمایند. با اذغان به این‌که ادغام عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی می‌تواند نقش موثری در توسعه، ثبات و صلح کشور بازی کند، برنامه‌های متعددی برای ادغام مجدد در کشور از آغاز ۲۰۱۶ عملی گردیده است. در این راستا می‌توان از برنامه میثاق شهروندی و تعدادی از برنامه‌های اولویت ملی که به هدف ادغام موفقانه و کمک برای این بخش جامعه راه اندازی گردیده‌اند نام برد.
مهمانان گرانقدر، خانم‌ها و آقایان!
به رغم چالش‌های انسانی و بشری در پی بیجایی‌هایی داخلی به اثر جنگ و حوادث طبیعی،‌ نیاز دست یافتن به راه حل‌های دایمی و عملی برای این مشکل در صدر برنامه‌های حکومت و جامعه جهانی قراردارد. اجازه بدهید اینجا با اغتنام از فرصت از تمام همکاران بین‌المللی که ما را در این مسیر در ده‌های گذشته یاری و همراهی کردند تشکر و قدردانی نمایم. سازمان‌های چون کمیساری‌ عالی سازمان ملل متحد، سازمان بین‌المللی مهاجرت، یونیسف، بانک جهانی، اتحادیه اروپا و اداره بین‌المللی توسعه ایالات متحده امریکا برای حمایت از توسعه‌ی کشور و دست یافتن به صلح و ثبات ما را همیش کمک و یاری نموده‌اند. خرسندم که امروز در این نشست با ما حضور دارند و به کمک‌ها و حضور خود در مسیر حرکت به پیش ما را همراهی می‌نمایند.
در چهاردهه‌ی گذشته ملیون‌ها مهاجر افغانی از مصایب و آلام جنگ به مناطق امنی در جمهوری اسلامی ایران، پاکستان و جاهای دیگر پناه برده‌اند. در پی میزبانی سخاوتمندانه‌ی این جوامع که از افغان‌ها استقبال کردند، افغان‌ها برمشکلات و مصیبت‌های زیادی فایق آمدند، زندگی خود را دوباره ساختند، فرزندان خود را آموزش و تعلیم دادند و در صدد ساختن آینده‌ی بهتر برآمدند. من از تمام این جوامع و حکومت‌های آنان بابت این استقبال و میزبانی و بهبود زندگی مهاجران افغان و آماده سازی آنان برای برگشت به کشورشان تشکر و سپاس‌گزاری می‌کنم. از جامعه جهانی تقاضا می‌کنم تا برای جوامع میزبان مهاجران در جمهوری اسلامی ایران و پاکستان با روحیه مسوولیت پذیری بین‌الملی کمک نمایند تا به مشکلات مهاجران به صورت درست رسیدگی صورت گیرد.
افغانستان حمایت خود را رسما از تطبیق چارچوکات جامع رسیدگی به مهاجرین که جزئی از میثاق بین‌المللی مهاجران است اعلان کرده است. افغانستان یکی از کشور حامی این طرح و یگانه کشوری آسیایی است که این تعهد را اعلان می‌کند.
این علاوه به تعهد حکومت به تطبیق استراتیژی رسیدگی به مهاجران افغان است که اساس راه حل‌های جامع و حمایت از مهاجران را برای رسیدگی به نیازهای آنان در قالب توسعه انسانی می‌گذارد.
مهمانان گرانقدر، خانم‌ها و آقایان!
با به رسمیت شناختن استعجالیت مطالعه حرکت مردم و نیازهای بیجاشدگان در داخل افغانستان و در امتداد مرزها، مهم است تا از مرحله‌ی رسیدگی به نیازهای انسانی به مرحله‌ی صلح و ثبات در افغانستان و رسیدگی به ریشه‌ها و عوامل اصلی بیجایی عبور نماییم.
با اعتراف به این‌که تلاش‌های مستمر ما برای ایجاد فضای مناسب برای برگشت داوطلبانه، ‌در امن و ادغام مجدد بیجاشدگان داخلی و عودت کنندگان عنصر عمده و اصلی برای صلح و ثبات به شمار می‌رود، باید روی این نکته نیز تمرکز نماییم که چگونه می‌توانیم نظام‌های مدیریت مهاجرت را با حفظ حق مهاجران و آنانی‌که در حرکت اند توسعه و گسترش دهیم.
به علاوه توسعه برنامه‌های پایا برای ادغام مجدد عودت کنندگان و در نظر گرفتن نیازهای عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی در برنامه‌ اولویت‌های ملی، ما باید تلاش‌های خود را برای تخصیص زمین برای عودت کنندگان تسریع ببخشیم. به همآهنگی و تلاش‌های مشترک برای شناسایی، اولویت بندی و پاسخ به نیازهای مردم نیازمندیم،‌ به ویژه در مرحله‌ای که کمک‌های بین‌المللی به صورت فزاینده‌ای میان کشورهای مختلف و برای رسیدگی به بحران‌های دیگر در سطح بین‌المللی در حال تقسیم شدن است.
باورمندم که راه به پیش تنها از طریق توسعه همکاری‌های بین‌المللی و تقسیم مسوولیت‌ها ممکن نیست، ما همچنان نیازمند تقویت شراکت خود برای ایجاد شرایطی در افغانستان هستیم که از راه اشتغال‌زایی، توسعه محلی و توانمندسازی، سرمایه‌گذاری در زیرسارختاهای عمومی و توسعه خدمات عمومی راه حل‌های درازمدت ارایه کند. این‌ها در مجموع جامعه و شرایطی را ایجاد می‌کنند که آماده‌ پذیرایی از برادران و خواهران افغان ما به خانه‌ی خود می‌باشند.
می‌خواهم همچنان با استفاده از این فرصت از تمام کشورهایی که به درخواست کمک‌های انسانی و بشر دوستانه برای افغانستان سخاوتمندانه پاسخ مثبت دادند و سهم گرفتند تشکر و قدردانی نمایم. امیدوارم کمبودی که تاهنوز در مجموع این مبلغ وجود دارد از سوی کشورها پرداخته شود.
در پایان می‌خواهم بگویم که ما مشکلات را به تنهایی خود حل کرده نمی‌توانیم. یگانه راه حل مقابله با دشواری‌ها همکاری مشترک و کار مشترک است. ما شاید داستان‌های مختلفی برای گفتن داریم، اما همه‌ی ما آرزوهای مشترک برای افغانستان داریم. اگر ما مشترکا، همه‌ی آنانی‌که در اینجا حضور داریم، کار و تلاش نماییم می‌توانیم دستاوردهای بزرگی در عرصه بهبود زندگی افغان‌های در حال حرکت و برگشت داوطلبانه،‌ تدریجی، آبرومندانه و ادغام پایای آنان در جامعه‌ی افغانستان داشته باشیم. تشکر از توجه‌تان. نالان
 

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا